Ημερολόγιο εξερεύνησης 6: Η μεγάλη χριστουγεννιάτικη αποστολή

8 Θα πρέπει να το αντέξω όμως, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Έτσι λοιπόν αρχίζω πάλι να τρέχω. Και τότε διαπιστώνω ότι σε αυτό το σημείο της πόλης δεν υπάρ- χει καθόλου χριστουγεννιάτικος στολισμός – παρόλο που τα Χριστούγεννα πλησιάζουν! Ούτε ένα κλαδί από έλατο δε βλέπω κρεμασμένο – μόνο αυτά που κρέμονται πάνω μου. Δεν υπάρχει χριστουγεννιάτικος φωτισμός, ούτε ντυμένοι Αγιοβασίληδες στον πεζόδρομο που να εύχονται στους περαστικούς χρόνια πολλά. Όσο για τις βιτρίνες, ακόμα και αυτές είναι γυμνές από χριστουγεν- νιάτικα στολίδια. Δεν έχω ξαναδεί πιο θλιβερό θέαμα στη ζωή μου. Σε όλα αυτά προσθέτω και τη διαπίστωση ότι δεν έχω πουλήσει ακόμα ούτε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο – κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να αγοράσει. Τι στο καλό έχουν πάθει οι άνθρωποι; Βυθισμένος στις σκέψεις μου ξεχάστηκα για λίγο, μα ξαφνικά τους ξαναβλέπω και επανέρχομαι στην πραγ- ματικότητα: τον Τομ και τους φίλους του. Ξεροκαταπίνω, σχεδόν ξεχνώ να αναπνεύσω. Πανι- κός! Κοιτάζω γύρω μου βιαστικά. Στέκομαι ακριβώς μπροστά από ένα παλιομοδίτικο μαγαζί. Φέρνω γρή- γορα το χέρι μου στο χερούλι της πόρτας, το κατεβάζω, ανοίγω, μπαίνω μέσα, κλείνω την πόρτα πίσω μου, στη- ρίζομαι πάνω της με την πλάτη. Πού να ’ξερα ότι τα προβλήματά μου τώρα μόλις ξεκινούσαν…