Ημερολόγιο εξερεύνησης: Ο ξεχασμένος κόσμος

6 Βρίσκομαι ακόμη στα σκοτεινά, αλλά από κάπου έρχεται ένα φως που φωτίζει αμυδρά τον τεράστιο χώ- ρο. Μου φαίνεται πως βρίσκομαι σε μια σπηλιά. Ολό- γυρα υψώνονται βραχώδεις τοίχοι που καταλήγουν σε μια θολωτή οροφή – σαν να έχω μπει σε μια τεράστια εκκλησία. Ο χώρος μυρίζει υγρασία και μούχλα, μου θυμίζει το υπόγειο του σπιτιού μας. Το έδαφος σκεπάζεται από χαλκοκόκκινη άμμο, ενώ οι βραχώδεις τοίχοι φαίνονται σκουροκόκκινοι κάτω από το αχνό φως. Από μακριά ακούγονται τα ορμητικά νερά κάποιου καταρράκτη. Γύρω μου υπάρχουν στήλες σχηματισμένες από φυσικό βράχο. Μοιάζουν να στηρίζουν τη γιγάντια σκεπή. Πρέπει να βρίσκομαι κάπου βαθιά μέσα στο βουνό. Ας προσπαθήσω να παραμείνωψύχραιμος! Ομπαμπάς μου ήθελε να βρεθώ σε αυτό το μέρος – αλλιώς δε θα με οδηγούσαν ως εδώ οι γρίφοι του. «Το ημερολόγιο!» Μόνο τότε θυμάμαι το βιβλιαράκι που βρήκα στην είσοδο του σωλήνα. Το δεύτερο ημε- ρολόγιο εξερεύνησης είναι πανομοιότυπο με το πρώτο, μόνο που έχει πράσινο χρώμα. Βάζω το χέρι στον σάκο και ψαχουλεύω να βρω το πρώτο ημερολόγιο. Τίποτα. Διαπιστώνω πως όλη αυτή την ώρα ο σάκος ήταν ανοι- χτός. Το ημερολόγιο έχει κάνει φτερά μαζί με τον φακό μου! Μήπως μου έπεσαν όσο κατρακυλούσα μέσα στον σωλήνα; Τουλάχιστον έχω ακόμη το δεύτερο ημερολό- γιο. Ας ελπίσουμε πως είναι και αυτό από τον μπαμπά!