Ημερολόγιο επιβίωσης

P E D R O J U A N G U T I É R R E Z 12 τεράστιες συναυλίες σε κατάμεστα στάδια και να πουλάνε εκατομμύρια δίσκους. Ήθελαν να αποκτήσουν ιδιωτικά γιοτ και ελικόπτερα. Σνίφαραν δυο τρεις γραμμές και ονει­ ρεύονταν όλες αυτές τις μαλακίες. Πίστευαν με θέρμη στον καπιταλισμό και σε οτιδήποτε μοντέρνο. Εμένα με είχε πάρει ο διάολος. Δεν ήθελα να πετύχω κανέναν στόχο και δεν πίστευα πια σε τίποτα. Ο καπιταλισμός είναι μια μαλακία και ο σοσιαλισμός ακόμα χειρότερος. Εκείνοι, ναι, ακόμα πίστευαν σε κάτι. Ήταν νέοι, και χαμογελού­ σαν κι έκαναν πάρτι και κατέβαζαν κόκα και αλκοόλ σαν τρελοί, και παρέλυαν τις αισθήσεις κι όλα ωραία όλα καλά, για να συνεχίσουν. Με άλλα λόγια, προσπαθούσαν να δια­ χειριστούν το αίσθημα της απώλειας, της αποξένωσης και του κενού, που βιώνουν πάντοτε οι μετανάστες. Προχω­ ρούσαν, χωρίς να το ξέρουν, σε έναν δρόμο που τους βύ­ θιζε όλο και περισσότερο στη μοναξιά. Στην εσωτερική και βαθιά μοναξιά, εννοώ. Ακόμα κι αν αργότερα απο­ κτούσαν παιδιά και οικογένεια, και ίσως ακόμα και λίγη δόξα και λεφτά, αυτή τη λεπτή εσωτερική μελαγχολία δεν θα μπορούσαν ποτέ να την ξεπεράσουν. Στο τέλος, ελάχι­ στοι θα γλίτωναν από αυτό το πεπρωμένο. Εκείνοι όμως πίστευαν ότι θα θριάμβευαν στην καινούρια πατρίδα και ότι θα άφηναν πίσω τους τις στερήσεις, την πείνα, την έλλειψη ελευθερίας και όλα τα αρνητικά της άλλης που άφηναν πίσω τους. Και, ναι. Θα ζούσαν καλύτερα, και