Ημερολόγιο επιβίωσης

P E D R O J U A N G U T I É R R E Z 10 Η ζωή μου είχε μετατραπεί εδώ και κάμποσα χρόνια σε παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας: αλκοόλ, γυναίκες –από τις οποίες ήθελα μόνο σεξ–, κάπνιζα σαν φουγάρο, το από­ λυτο χάος στο κεφάλι και την καρδιά μου, και μια μιζέρια που δεν μπορούσα με τίποτα να αφήσω πίσω μου και που, από το 1991, είχε μετατραπεί στην πιο επίμονη σύντροφό μου. Είχα ξεπεράσει ένα τρομερό πνευμονικό εμφύσημα, που παραλίγο να με σκοτώσει. Τώρα, στα σαράντα οχτώ μου χρόνια, τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν με αργούς ρυθμούς – τουλάχιστον αυτή ήταν η δική μου εντύπωση. Θα ζούσα για λίγους μήνες στη Μαδρίτη. Έκανε πολύ κρύο. Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1998 και η αγαπη­ μένη μου παρέα ήταν η σιωπή, ένα μπουκάλι Τζακ Ντά­ νιελς (ένα την ημέρα), μια κασέτα του Μπρους Σπρίνγκ­ στιν ( The Ghost of Tom Joad ) και κάτι τσιγάρα που είχα φέρει από την Κούβα. Και η Καρολίνα. Στ’ αλήθεια τη λένε Κα­ ρολίνα και δεν θέλω να της αλλάξω το όνομα, γιατί μου αρέσει όπως ακούγεται. Δέκα χρόνια νεότερή μου, υπέ­ ροχος κώλος και σφιχτός, γέννημα-θρέμμα μαδριλένια, λαϊκό κορίτσι και τρελοπαντιέρα. Ήθελε να αφήσει πίσω της μια αποτυχημένη ερωτική σχέση και ζούσε μέσα σε μια σύγχυση. Το δικό μας δεν ήταν έρωτας – ο έρωτας προϋποθέτει πάντα έναν βαθμό υπευθυνότητας. Εμείς το είχαμε ξεκαθαρίσει το πράγμα. Σεξ και φίλοι· μόνο. Ίσα για να ισορροπήσουμε τις μοναξιές μας. Αλλά εκείνη δεν