Ημερολόγιο επιβίωσης

P E D R O J U A N G U T I É R R E Z 16 ύστερα πήρα το βλέμμα μου διακριτικά. Σε άλλο τραπέζι, απέναντι, ένας γέρος Ιταλός συνταξιούχος, που τον είχα δει νωρίτερα να περπατά κι εκείνος στην παραλία, κατέβα­ σε σε δυο λεπτά μια κούπα καφέ με γάλα και δυο κεκάκια κοιτάζοντας επίμονα και λαίμαργα τα στήθη της κοπέλας και εκείνες τις σκούρες και λαχταριστές θηλές, χωρίς να νιώσει καμία ντροπή ή χριστιανική ενοχή, όπως είχα νιώσει εγώ με την αγγελική ψυχή μου. Ήταν ένας διεστραμμένος κωλόγερος. Τελείωσα την μπίρα μου κι έφυγα. Η μέρα ήταν γκρίζα και βροχερή, όπως ανέφερα νωρίτερα. Ερχόταν μια τροπική καταιγίδα από τον νότο, που πάντα φέρνει κου­ φόβραση και μπόλικα κουνούπια. Πήγα στο σπίτι μου να πιω ρούμι. Κάθε απόγευμα, έπινα ένα μπουκάλι ρούμι, μερικές φορές παραπάνω. Μου αρέσει να πίνω μόνος, ενώ ακούω κάποιο δίσκο του Μπαχ, του Μπετόβεν, του Μό­ τσαρτ ή κάτι παρόμοιο. Είχα για χρόνια αυτή τη ρουτίνα. Τώρα, στη Μαδρίτη, τα θυμόμουν όλ’ αυτά με διαύγεια και μια κάποια νοσταλγία. Είναι αδύνατο να ξεφύγεις, όπως ανέφερα νωρίτερα. Είναι εύκολο να μεταφέρεις τη φυσική σου υπόσταση σε άλλο μέρος. Αλλά δεν μπορείς να ξεφύ­ γεις. Η μνήμη είναι πάντα εκεί και παίζει βρόμικο παιχνίδι. Ικετεύεις μπας και σε απατήσει η μνήμη σου. Αλλά το πο­ λύ πολύ να καταφέρεις να κρυφτούν όλα στο υποσυνείδητο, και τότε αρχίζεις να έχεις ασφυκτικούς εφιάλτες και ξυπνάς ουρλιάζοντας σαν τρελός στη μέση της νύχτας.