Γύρνα σπίτι, άγγγελέ μου

17 Ι Τ ο πεπρωμένο που οδηγεί έναν Άγγλο στους Ολλανδούς είναι αρ­ κετά παράξενο· αλλά ένα πεπρωμένο που οδηγεί από το Έπσομ στην Πενσιλβάνια κι από εκεί στους λόφους που περιβάλλουν το Άλ­ ταμοντ, πάνω από την περήφανη κοράλλινη κραυγή του κόκορα και το γλυκό πέτρινο χαμόγελο αγγέλου, το αγγίζει εκείνο το σκοτεινό θαύμα της τύχης, που κάνει καινούργια μάγια μέσα σ’ έναν κόσμο σκονισμένο. Ο καθένας μας είναι όλα τα ποσά που δεν έχει μετρήσει; Υποβίβα­ σέ μας πάλι στη γύμνια και στη νύχτα, και θα δεις ν’ αρχίζει στην Κρήτη, πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια, η αγάπη που τέλειωσε χτες στο Τέξας. Ο σπόρος της καταστροφής μας θ’ ανθίσει στην έρημο, το βότανο της θεραπείας μας φυτρώνει κοντά σ’ ένα βραχοβούνι, και η ζωή μας βασανίζεται από μια παλιογυναίκα της Γεωργίας, επειδή ένας πορτο­ φολάς του Λονδίνου γλίτωσε απ’ την κρεμάλα. Η κάθε στιγμή είναι ο καρπός σαράντα χιλιάδων χρόνων. Οι μέρες, διαβρωμένες από τα λεπτά, ίδιες μύγες βουίζουνε πεθαίνοντας και η κάθε στιγμή είναι ένα παράθυρο ανοιχτό σε όλους τους αιώνες. Ορίστε μια στιγμή: Ένας Άγγλος που τον έλεγαν Γκίλμπερτ Γκοντ, που αργότερα το άλλαξε σε Γκαντ (πιθανόν μια παραχώρηση στην αμερικανική προ­ φορά) και που είχε έρθει στη Βαλτιμόρη από το Μπρίστολ το 1837 μ’ ένα ιστιοφόρο, δεν άργησε ν’ αφήσει να κυλήσουν μέσα στον απερί­ σκεφτο οισοφάγο του τα κέρδη από μια ταβέρνα που είχε αγοράσει. Περιπλανήθηκε δυτικά, στην Πενσιλβάνια, κερδίζοντας επικίνδυνα το ψωμί του με κοκορομαχίες, αντιπαρατάσσοντας μαχητικά κοκόρια ενάντια στους πρωταθλητές αγροτικών κοτετσιών και γλιτώνοντας συ­ χνά, ύστερ’ από μια νύχτα που πέρασε στη φυλακή κάποιου χωριού, με το πρωτοπαλίκαρό του νεκρό επί του πεδίου της μάχης, δίχως πε­ ντάρα στην τσέπη του, και κάποιες φορές με το αποτύπωμα της μεγά­ λης γροθιάς κάποιου χωριάτη πάνω στο ξεδιάντροπο μούτρο του. Αλ