Γυναίκες χωρίς έλεος

Ίνγκριντ Στεν Η Ίνγκριντ Στεν έκλεισε στη χούφτα της το αντικείμενο που κρατούσε, όταν ο άντρας της, ο Τόμι, μπήκε στο καθιστικό, και το έσπρωξε στο κενό ανάμεσα στα μαξιλά- ρια του καναπέ. Εκείνος την προσπέρασε. Μ’ ένα βιαστικό και μηχανικό χαμόγελο προτού μπει στην κουζίνα. Τον άκουσε ν’ ανοίγει το ψυγείο και να ψα- χουλεύει εκεί μέσα σιγοτραγουδώντας το The river του Μπρους Σπρίνγκστιν. Η Ίνγκριντ άφησε το αντικείμενο εκεί που το είχε κρύ- ψει και σηκώθηκε από τον καναπέ. Στάθηκε μπροστά στο παράθυρο. Ο φωτισμός του δρόμου πάλευε με το σκανδι- ναβικό σκοτάδι. Τα δέντρα και τα χαμόδεντρα ήταν γυμνά και παραμορφωμένα. Στο απέναντι σπίτι αναβόσβηνε μια τηλεόραση. Πίσω της ακούστηκε ο Τόμι να ξεροβήχει και η Ίνγκριντ γύρισε. «Πώς ήταν η μέρα σου;» Τον κοίταξε χωρίς ν’ απαντήσει. Στο ένα του χέρι κρα- τούσε ένα μισοφαγωμένο, κρύο κεφτεδάκι. Στο άλλο ένα ποτήρι γάλα. Πάντα είχε αραιά μαλλιά, αλλά, μόλις τρια-