Γρίφος για έμπειρους παίκτες (Εγώ, η μαμά και τα μυστήρια)

13 ENA AΠΡΟΣΜΕΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Η Λίντα είχε μανία με τα λαχανικά. Ήταν ικανή να της ετοιμάσει πρωινό με μπρόκολο και καρότα με τη δικαιολογία ότι έχουν ένα σωρό βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. «Όχι, δεν έχουμε λαχανικά» επανέλαβε η Λίντα χα- ρούμενη. «Έφτιαξα σούπα από φύκια κόμπου και μα- νιτάρια σιτάκε». Η Έμιλι έστρεψε το βλέμμα της στο ταβάνι. «Τι πράγμα; Μανιτάρια και φύκια; Μπλιαχ! Ένα φαγητό είπαμε να φάμε, όχι να κάνουμε μάθημα βιολογίας! Άσε που δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τρώμε τέτοια πράγματα, με κάτι ονόματα σαν αυτούς τους ήρωες στα γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια! Πάω στοίχημα ότι θα τσακώνονται μέσα στο στομάχι μας». Για να αναπαραστήσει τη σκέψη της, η Έμιλι άφησε για λίγο στην άκρη το χαρτί που κρατούσε και βάλθηκε να παριστάνει ένα τέρας τύπου Γκοτζίλα. Η Λίντα έσκασε στα γέλια. «Ναι, αλλά τα φύκια είναι πλούσια σε ίνες, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες! Και τα μανιτάρια σιτάκε τονώνουν το ανοσοποιητικό σύ- στημα, ιδίως τώρα που κάνει κρύο και παραμονεύει η γρίπη». Το πρόσωπο της Έμιλι φωτίστηκε. «Γρίπη! Αυτό εί- ναι! Μπορώ να κολλήσω μια ωραιότατη γριπούλα…» «Ε;» είπε η Λίντα απορημένη. «Τίποτα, μαμά. Απλώς σκεφτόμουν φωναχτά». «Για ένα λεπτό, τι είναι αυτό εκεί;» τη ρώτησε η Λίντα κοιτάζοντας το χαρτί.