Γραπτός λόγος: Γλώσσα & Λογοτεχνία για το Λύκειο και τις Πανελλαδικές

1 ο ΓΛΩΣΣΑ • ΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΕΙΔΗ • ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΚΑ ΕΙΔΗ ΜΕΡΟΣ | 36 | || ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ: ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ευχάριστη εξοχή, σκέφτομαι μια κουβέντα που είχα με έναν φίλο στην πόλη. | E.B. White, Έκφραση – Έκθεση Γ΄ Λυκείου , σ. 157 β. Σε εξομολογήσεις – εκμυστηρεύσεις, εκ βαθέων, de profundis. Εδώ είναι κανόνας απαράβατος η χρήση του α΄ προσώπου, οποιονδήποτε χαρακτήρα κι αν έχουν αυτές (επίσημη, θρησκευτική, τυπική ή άτυπη, για παράδειγμα ερωτική). Π.χ.: • Εγώ ο Ιωάννης, ο αδελφός σας και ο κοινωνός μαζί σας στη θλίψη και στη βασιλεία και στην υπομονή του Ιησού, βρέθηκα στο νησί το λεγόμενο Πάτμος […]. Μια μέ­ ρα Κυριακή ήρθα σε έκσταση του Πνεύματος και άκουσα πίσω μου μεγάλη φωνή σαν από σάλπιγγα που έλεγε […]. | Η Αποκάλυψη του Ιωάννη , μτφρ. Γιώργος Σεφέρης, Ίκαρος, Αθήνα 2001, σ. 27 γ. Σε περιπτώσεις που φέρουν τη σφραγίδα ενός καθαρά προσωπικού δημιουργή- ματος, όπως πίνακας ζωγραφικής, ερευνητικό πρόγραμμα, βιβλίο, ταινία. Π.χ.: • Χρησιμοποιώ αυτή τη συνθετική διατύπωση που σημαίνει: ανεξαρτησία αλλά όχι αδιαφορία. • Αυτό το χειρόγραφον, από την περίστασιν οπού μου έγιναν πολλές καταδρομές, το είχα κρυμμένο. Τώρα οπού το έβγαλα, το διάβασα όλο και έγραψα ως τα 1850. | Μα- κρυγιάννης, Πρόλογος Απομνημονευμάτων δ. Προς έκφραση σαφούς «διαχωρισμού του γράφοντος» από κάποια θέση σε ένα ζήτημα. Π.χ.: • Αν το όνειρο του 20χρονου είναι μια άθλια θέση στο Δημόσιο […], τότε πώς ν’απαλ­ λάξω από τις ευθύνες τους αυτούς τους άθλιους νεοείλωτες; Δεν τους απαλλάσσω. | Ν.Γ. Ξυδάκης, Καθημερινή , 20/1/2008 ε. Στην ανάληψη πλήρους της ευθύνης για πράξη συνήθως μη αποδεκτή και ταυτό- χρονα απαλλαγή άλλων από αυτή. Π.χ.: • Έφυγα όχι επειδή δυσπιστούσα απέναντί σας ή είχα προετοιμάσει καταφύγιο κάπου αλλού, αλλά γιατί δεν υπέφερα στη σκέψη μου τη φυλάκιση της ντροπής και γιατί δεν μπορούσα να υποφέρω στην ηλικία που βρίσκομαι την κακοπάθεια […]. Βλέπο­ ντας λοιπόν την ανώφελη συμπαράσταση συμπολιτών, κατέφυγα στο Ιερό του Πο­ σειδώνα στην Καλαυρία. | Δημοσθένης, Επιστολή Β ΄, 17-20 στ. Ως εκφραστικό ισχυρού εγωτισμού. Π.χ.: • Ο Αλκιβιάδης δημηγορεί: «Η στρατηγική αρμόζει σε μένα περισσότερο από όλους […] και νομίζω ότι το αξίζω […] παρουσίασα στους αγώνες επτά άρματα, όσα κανέ­ νας πολίτης μέχρι τότε, και νίκησα παίρνοντας την πρώτη θέση, αλλά βγήκα και δεύ­ τερος και τέταρτος και έπραξα όσα συνοδεύουν κάθε νίκη. […] Εγώ ένωσα τους ισχυρότερους Πελοποννησίους, εξανάγκασα τους Λακεδαιμονίους να αγωνιστούν […]. Και όλα αυτά τα έκανα εγώ, ο νέος και καθ’ υπερβολήν ανόητος». | Θουκυδίδης, Ζ, 16-17