Γράμματα από τον Αϊ-Βασίλη

«Ποπό δώρα!» φώναξε το μικρό ξωτικό βγάζοντας το κε- φάλι του από ένα κουτί όπου είχε τρυπώσει. «Πόσα παιδιά σε περιμένουν, Αϊ-Βασίλη!» «Αχ, και πόσα ακόμα δεν έχουν μάθει να με περιμένουν» είπε αναστενάζοντας εκείνος. «Αν φώλιαζε η ελπίδα στις καρδιές όλων των παιδιών του κόσμου…» «Τότε δε θα προλάβαινες!» τον διέκοψε το ξωτικό. «Και βέβαια θα προλάβαινα. Δεν ξέρεις ότι κάθε γράμμα που ανοίγω με κάνει λίγο πιο δυνατό; Χωρίς τα γράμματα των παιδιών, τι θα ήμουν, μικρό μου ξωτικό;» Το ξωτικό σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε…