Graffiti palace

A . G . L O M B A R D O 14 μεταλλικές γωνίες, περιμένουν σαν σιωπηλοί έμπιστοι φίλοι για νέα αρώματα, βαθουλώματα και λεκέδες που θα φέρουν οι εραστές τους. Οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες αναβο- σβήνουν και τσιτσιρίζουν με ρεύμα κλεμμένο από το ηλε- κτρικό δίκτυο γύρω από το λιμάνι, τροφοδοτώντας τους μετασχηματιστές του ναυπηγείου και τις υπόγειες κρύπτες μέσα από πύλες και κάτω από ράμπες δεξαμενισμένων, παροπλισμένων πλοίων του πολεμικού ναυτικού: φωτο- ρυθμικά αναβοσβήνουν στα χρώματα του ουράνιου τόξου, μια κρεμαστή μπάλα ρίχνει τις ακτίνες της στα αυλακωμέ- να με ιδρώτα πρόσωπα, τα διάφανα πλαστικά ποτήρια που χύνουν σκουρόχρωμο κρασί, τις γυαλιστερές μαύρες αφά- νες, τα ασημένια στρώματα από καπνό τσιγάρου, το μοβ αϊλάινερ κάτω από τα μάτια, τις μπλεγμένες στις νοτισμέ- νες τρίχες του στέρνου ασημένιες και χρυσές αλυσίδες που αστράφτουν μέσα από τα ανοιχτά μεταξωτά πουκάμισα. «Γεια σου, Κάρμαν». Εκείνη κατσουφιάζει. Ο Φελό- νιους, ένας από τους πλέον διαβόητους φίλους του Μονκ, κορδώνεται. Ο Λαμάρ, ήδη φτιαγμένος, κρέμεται από τα χείλη του Φελόνιους και την καρφώνει με το βλέμμα, τα χείλια του στρίβουν σ’ ένα παλαβό χαμόγελο μουρμουρί- ζοντας συνέχεια έναν μαστουρωμένο ακαταλαβίστικο μο- νόλογο. Τα ανακλώμενα φώτα μοιάζουν να στραφταλίζουν στα μαύρα γυαλιά ηλίου του Λαμάρ και στα λιγδιασμένα, σαν γλειμμένα προς τα πίσω μαλλιά του. «Είσαι σαν χήρα, ο γερο-Μονκ δεν είναι ποτέ στο σπίτι». Το χρυσό δόντι του Φελόνιους μοιάζει πάντα να κλέβει τη ματιά της κι έπειτα όλες της τις σκέψεις, χαλαρώνει, ωσό-