Graffiti palace

A . G . L O M B A R D O 24 που έκλεισαν με οξυγονοκόλληση, δωμάτια που δεν αντέ- χουν να ξαναεπισκεφτούν ή τρέμουν ακόμα και να πατή- σουν το πόδι τους μέσα... Στο τραπέζι της κουζίνας, επιτέλους, ανάβει ένα ακόμα τσιγάρο, γεμίζει μέχρι πάνω το πλαστικό της ποτήρι με κρασί. Πού στο διάολο βρίσκεται οΜονκ, τέλος πάντων; Κάπου έξω στην πόλη, στον κόσμο του, δραπετεύει από όλα· την γκόμενα και το μωρό . Σκατά, να τος ο Μόρις –Φαλούτζα Αουάλι, τώρα που έγινε μουσουλμάνος–, πλησιάζει κουνώντας με απογοή- τευση το ξυρισμένο του κεφάλι: φρεσκοσιδερωμένο μαύρο κουστούμι και λευκό κολλαριστό πουκάμισο με μαύρο πα- πιγιόν, χρυσή καρφίτσα που αστράφτει χαραγμένη με τα αρχικά ΚΤΙ, Καρπός Του Ισλάμ. «Αγαπητή Κάρμαν, ή μή- πως να σε αποκαλούσα Ρόζαλιν;» «Πώς;» Η Κάρμαν ψάχνει να βρει τρόπο να δραπετεύ- σει, ελπίζει ότι ένα από τα κορίτσια θα πεταχτεί και θα την πάρει αγκαζέ. «Η Ρόζαλιν, που μάταια περιμένει τον Ρομέο της ακόμα κι όταν εκείνος ερωτεύεται την Ιουλιέτα. Γιατί δηλητηριά- ζεις τον εαυτό σου με αλκοόλ και καπνό;» «Το πνεύμα μου είναι αδύναμο, Μόρ... Φαλούτζα». Η Κάρμαν πίνει μια γουλιά κρασί, προσπαθεί να φυσήξει τον καπνό του τσιγάρου μακριά από το καστανό του μέτωπο. « Το σώμα σου είναι ένας ναός, θα πρέπει να δώσεις το παράδειγμα στις μαύρες αδερφές σου. Όλοι μας πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα στον λαό μας». Ένας ναός με ένοικο , χαμογελάει εκείνη εξαντλημένα. Η φωνή του είναι απαλή, κατανοητή, καταπραϋντική· ένα πλατύ χαμόγελο πάντα