Γιοι και εραστές

Γ Ι Ο Ι ΚΑ Ι Ε Ρ ΑΣ Τ Ε Σ 31 «Μα ο κύριος Μορέλ δεν πίνει». Η γυναίκα άφησε τα ρούχα να πέσουν, κοίταξε την κυρία Μορέλ και συνέχισε τη δουλειά της αμίλητη. Όταν γεννήθηκε ο γιος της, η Γκέρτρουντ Μορέλ αρρώ­ στησε βαριά. Ο Μορέλ της φερόταν πολύ καλά, αλλά εκείνη ένιωθε τρομερά μόνη, χιλιόμετρα μακριά από τους δικούς της. Αισθανόταν μοναξιά τώρα μαζί του, και η παρουσία του την έκανε ακόμα πιο έντονη. Το παιδί ήταν μικροκαμωμένο και αδύναμο στην αρχή, αλλά γρήγορα πήρε τα πάνω του. Ήταν όμορφο αγοράκι, με σκούρες ξανθιές μπούκλες και σκούρα μπλε μάτια που σιγά σιγά έπαιρναν ένα διαυγές γκρίζο χρώμα. Η μητέρα του τον λάτρευε. Ήρθε ακριβώς τη στιγμή που της ήταν πιο δύσκολο ν’ αντέξει την πικρία της απογοήτευσης, όταν η πίστη της στη ζωή είχε κλονιστεί και ένιωθε θλίψη και μοναξιά. Αφοσιώθη­ κε στο παιδί, και ο πατέρας ζήλευε. Στο τέλος η κυρίαΜορέλ έφτασε να σιχαθεί τον άντρα της. Στράφηκε στο παιδί και γύρισε την πλάτη της στον πατέρα. Εκείνος είχε αρχίσει να την παραμελεί – είχε πια χαθεί ο αρχι­ κός ενθουσιασμός για το σπιτικό που είχε ανοίξει. Δεν διέθε­ τε σθένος, σκεφτόταν εκείνη με πικρία. Το μόνο που είχε σημασία γι’ αυτόν ήταν ό,τι αισθανόταν την κάθε στιγμή. Δεν μπορούσε ν’ αφοσιωθεί σε κάτι. Πίσω απ’ όλη την πόζα και τη φιγούρα του δεν υπήρχε τίποτα. Ένας πόλεμος άρχισε ανάμεσα στον σύζυγο και στη σύζυγο, ένας τρομακτικός, αιματηρός πόλεμος, που έληξε μόνο με τον θάνατο του ενός. Η κυρία Μορέλ πάλευε να τον κάνει ν’ ανα­ λάβει τις ευθύνες του, ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Αλλά αυτός ήταν εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Η φύση του ήταν καθαρά αισθησιακή, κι εκείνη μοχθούσε να τον κάνει ηθικό, ευσεβή. Πάσχιζε να τον αναγκάσει ν’ αντιμετωπίσει τις καταστάσεις. Εκείνος δεν το άντεχε, τον τρέλαινε.