Γιοι και εραστές

Γ Ι Ο Ι ΚΑ Ι Ε Ρ ΑΣ Τ Ε Σ 27 νύχτα. Της φάνηκε ότι είχε κάτι το ευγενές. Ριψοκινδύνευε τη ζωή του καθημερινά, και το έκανε με καλή διάθεση. Τον κοίταξε σχεδόν με δέος μες στην αγνή σεμνότητά της. «Πιστεύετε ότι θα σας άρεσε;» τη ρώτησε τρυφερά. «Μάλ­ λον όχι, θα γινόσασταν χάλια». Δεν της είχαν ξαναμιλήσει με τέτοια ευθύτητα. Τα επόμενα Χριστούγεννα παντρεύτηκαν και για τρεις μήνες ήταν απόλυτα ευτυχισμένη. Έξι μήνες κράτησε η ευ­ τυχία της. Εκείνος είχε πάρει όρκο και δεν έβαζε αλκοόλ στο στόμα του, πράγμα για το οποίο δεν έχανε την ευκαιρία να κοκορευ­ τεί. Ζούσαν στο δικό του σπίτι – ή έτσι πίστευε εκείνη τουλά­ χιστον. Ήταν μικρό αλλά αρκετά βολικό και συμπαθητικά επιπλωμένο, με γερά και καλά έπιπλα που ταίριαζαν στην έντιμη ψυχή της. Οι γυναίκες, οι γειτόνισσές της, της ήταν ξένες, η δε μητέρα και οι αδερφές τουΜορέλ συχνά ειρωνεύο­ νταν τους κομψούς τρόπους της. Μπορούσε όμως να ζει μια χαρά και μόνη της, αρκεί να είχε τον άντρα της κοντά της. Μερικές φορές, όταν την κούραζαν τα ερωτόλογα, προσπα­ θούσε να του ανοίξει σοβαρά την καρδιά της. Τον έβλεπε να ακούει με σεβασμό αλλά χωρίς να καταλαβαίνει. Αυτό την έκα­ νε να πάψει τις προσπάθειες για μια πιο εκλεπτυσμένη οικειό­ τητα, προκαλώντας της περιστασιακά κεντρίσματαφόβου.Με­ ρικές φορές τα βράδια εκείνον δεν τον χωρούσε ο τόπος. Συνει­ δητοποίησε ότι δεν του ήταν αρκετό να βρίσκεται κοντά της, κι έτσι χαιρόταν όταν αυτός καταπιανόταν με μικροδουλειές. Έπιαναν τα χέρια του, μπορούσε να επιδιορθώσει τα πάντα. Οπότε του έλεγε: «Τι ωραία η μασιά της μητέρας σου, είναι μικρή και κομψή». «Αλήθεια, γυναίκα μου; Εγώ την έφτιαξα, μπορώ να σου φτιάξω κι εσένα μία!» «Τι; Μα είναι ατσάλινη!»