Για μια συντροφιά ανάμεσά μας

16 ΝΙΚΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ Όμως σαν καλός χριστιανός ο Θεοφάνης πίστευε και δεν ερευνούσε. Εννοείται όσα αφορούσαν την εκκλησία, διότι όλα όσα ξέφευγαν από τα χωράφια της, επιφυλάσσοντας μάλιστα για τον εαυτό του το προνόμιο να καθορίζει τα σύ- νορά τους, και τα έψαχνε και τα ερευνούσε. Και στα εγκό- σμια δεν ανήκαν μόνο τα αυτονόητα, όπως το εμπόριο, η γερακίσια επιθετικότητά του, η τόλμη χάριν της κερδοσκο- πίας, τα συμφέροντα της εμπορικής κομπανίας των Γραικών, τα πράγματα της πόλης. Ανήκαν και όλα τα προσωπικά εν- διαφέροντά του, είτε αφορούσαν αυτόν και τη φαμελιά του είτε ευρύτερα το καλό και την προκοπή της κοινότητας των Γραικών. Δημόσια και ιδιωτικά συνταίριαζαν στα μάτια του έναν κόσμο αρμονικό, όπου η αρετή της ευταξίας τον καθο- δηγούσε κι η σωφροσύνη τον προφύλασσε από ολισθήματα, εκτροπές και κάθε λογής κινδύνους, που θα απειλούσανε τα πράγματα και την πορεία τους, όπως ήταν λίγο ως πολύ προδιαγεγραμμένα. Αυτή η σιγουριά για την πορεία των πραγμάτων, αλλά και η βαθιά πεποίθησή του ότι μπορούσε να την επηρεάζει, η ικανότητα πρόβλεψης αυτών που μπο- ρούσαν να επισυμβούν και η πρόληψή τους, η ικανότητά του ν’ αποφεύγει ρίσκα που ξέφευγαν από το λελογισμένο μέ- τρο, όλα μαζί συνέθεταν τη δύναμή του. Το έρμα του και τη βαρύτητα του ονόματός του. Έμπορος ξακουστός τρίτης, μπορεί και τέταρτης γενιάς, από πάππου προς πάππον, όπως έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά του, ήταν ένας –και όχι ο τελευταίος– από τους τριά­ ντα έναν Γραικούς, σε σύνολο εκατόν είκοσι εμπόρων πρώ-