Γιατί κλαις;

Εντάξει, δε θες να μείνουμε σπίτι… Ε τότε, βρες τα παπού- τσια σου! Τα βρήκες; Είσαι έτοιμος; Περίμενε να βάλω κι εγώ το παλτό μου. Μην ανοίγεις την πόρτα! Ποιος σου είπε ν’ ανοί- ξεις την πόρτα; Δε βλέπεις ότι δεν είμαι έτοιμη, στραβός είσαι; Άντε, πάμε.