Γη που χάνεται

11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Η Σοφία στεκόταν, με τα πέδιλα βγαλμένα, στην άκρη του νερού. Ο όρμος ανέβηκε αθόρυβα και κατάπιε τα δάχτυλα των ποδιών της. Γκρίζο αλμυρό νερό σκέπασε το λαμπερό δέρμα. «Μην πας πιο μέσα» είπε η Αλιόνα. Το νερό τραβήχτηκε. Η Αλιόνα έβλεπε κάτω από τα πόδια της αδελφής της τα βότσαλα να διακόπτουν την κα- μπύλη στις καμάρες της Σοφίας, τη χοντρή άμμο που άφη- ναν πίσω τους τα κυματάκια να στροβιλίζεται. Η Σοφία έσκυψε να σηκώσει τα μπατζάκια του παντελονιού της και η αλογοουρά της αναποδογύρισε πάνω από την κορυφή του κεφαλιού της. Στις γάμπες της φάνηκαν ξεραμένες γραμμές αίματος από τσιμπήματα κουνουπιών που είχε ξύσει. Η Αλιόνα κατάλαβε από την άκαμπτη γραμμή της ραχοκοκαλιάς της ότι η Σοφία δεν σκόπευε ν’ ακούσει. «Το καλό που σου θέλω» την προειδοποίησε. Η Σοφία στεκόταν αντικριστά στο νερό. Ήταν ήρεμο, μετά βίας το ρυτίδωναν ανεπαίσθητοι κυματισμοί, που έκαναν τον κόλπο να μοιάζει με φύλλο από σφυρηλατημέ- νο κασσίτερο. Το ρεύμα δυνάμωνε καθώς τραβούσε προς