Γάλα μαγνησίας

Ονόματα εσείς δεν έχετε; Ηταν τα χρόνια που είχαμε όλη τη ζωή μπροστά μας, τα χρόνια που νομίζαμε πως ο κόσμος όλος μπορούσε να γίνει δικός μας. «Εάν ήταν στο χέρι μου, εσάς του οικοτροφείου θα σας απέ­ βαλλα διά παντός από το σχολείο!» Το Μπουλντόγκ έτρεμε από θυμό και από το στόμα του έβγαιναν αφροί. Οι καθηγητές, καθισμένοι στα γραφεία με σταυρωμένα τα χέρια, στρατιωτάκια αμίλητα κι ακούνητα. Όρθιοι εμείς μπροστά τους ακούγαμε με το κεφάλι σκυμμέ­ νο, πιο πολύ γιατί φοβόμασταν μήπως μας έρθουν τα σάλια του στη μούρη μας. Δεν είχε άδικο να γαβγίζει έτσι ο σκύλαρος.Στο προηγού­ μενο διάλειμμα είχαμε στριμώξει πίσω απ’ το γυμναστήριο έναν χοντρό της τρίτης και του φάγαμε τη μισή τυρόπιτα. Μάλιστα ο Αχιλλάκος, την ώρα που φεύγαμε, γύρισε ξανά πίσω, την άρπαξε μέσ’ από τα χέρια του και της έριξε άλλη μια ξεγυρισμένη δαγκωνιά. Πήγε ο μπούλης στο γραφείο κλαίγοντας. Άστραφτε τώρα και βρόνταγε το Μπουλντόγκ. Αλλά τι ήξερε αυτός από πείνα;