Γάλα μαγνησίας

ΓΑΛΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 31 δες ως κι απ’ την Κρήτη ακόμα. Την ώρα που του έβαλαν στο κεφάλι το δεσποτικό καπέλο κάποιες καλόγριες από τον γυ­ ναικωνίτη έριξαν άσπρα ροδοπέταλα και ήταν σαν να πέφτει χιόνι.Πολλοί έλεγαν μετά ότι τα είχε κανονίσει όλα ο ίδιος ο δεσπότης. Όμως είπαν πως του άξιζαν αυτές οι τιμές γιατί ήταν πολύ ικανός και άξιος. Θα έφερνε νέα πνοή στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος. «Ρε σεις,πώς είπε ότι τον λένε;» Μόλις είχε τελειώσει η επίσκεψη του δεσπότη και βρήκα­ με την ευκαιρία να ανεβούμε στην ταράτσα. Από το ΡΟΔΟΣ ΜΑΤΣΑΓΓΟΥ είχαν απομείνει μονάχα δυο τσιγάρα και την επομένη θα ’πρεπε να ξαναβάλουμε ρεφενέ για να αγορά­ σουμε καινούργιο πακέτο. «Ξέρω… Κάτι σαν Χριστόφορος μ’ ακούστηκε, σαν Θεό­ δουλος…» Δεν είχαμε προσέξει επειδή μας είχε σπάσει τα νεύρα με την καθυστέρηση. Ήταν να ’ρθει στις έξι και τελικά έσκασε μύτη περασμένες εφτά. Είχαμε μαζευτεί στην τραπεζαρία και τον περιμέναμε καθισμένοι στους πάγκους, χωρίς να βγάζουμε κιχ, όποιος τολμούσε να ανοίξει το στόμα του την ίδια στιγμή θα πήγαινε να καθαρίσει τις τουαλέτες – έτσι εί­ πε ο διάκος. Είχαμε βαρεθεί και, για να περάσει η ώρα, κλό­ τσαγε ο ένας τον άλλο κάτω από το τραπέζι, να δούμε ποιος θα αντέξει και ποιος όχι. Ο Μπράσκας έφαγε μία γερή στο γόνατο και έβγαλε ένα δυνατό «ωχ», στάθηκε όμως τυχερός γιατί εκείνη τη στιγμή κατέφτασε η κουστωδία.