Γάλα μαγνησίας

ΓΑΛΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 27 Για ένα τέτοιο ζήτημα ήθελε να μας μιλήσει και τώρα,αυ­ τό το θέμα να τακτοποιήσει. «Να σας ρωτήσω κάτι! Ονόματα εσείς δεν έχετε; Νονός δεν σας έβαλε στην κολυμβήθρα;» Καταλάβαμε πού το πήγαινε. «Τι θα πει “Ζερβής”;… “Μπράσκας”;… Κι αυτό το ξενό­ φερτο “Μικ” από πού κι ως πού; Μονάχα το χαϊδευτικό του Αχιλλέα μπορώ να δικαιολογήσω». Τα μούτρα μας είχαν γίνει κατακόκκινα από την τσατίλα. Μα ως κι εδώ ήθελε να κάνει κουμάντο; «Είστε νέα παιδιά.Οι οικογένειές σας σας έδωσαν ονόμα­ τα κανονικά. Μονάχα οι αλήτες αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τέτοιες προσφωνήσεις». Το δικό μου το παρατσούκλι εγώ το κουβαλούσα από πα­ λιά. Άντε τώρα να του εξηγήσεις πως όχι δεν με πείραζε, αλ­ λά μ’ άρεσε κιόλας που τα παιδιά στο χωριό με φώναζαν έτσι γιατί με το αριστερό πόδι κλότσαγα την μπάλα και με το αρι­ στερό χέρι έγραφα και έτρωγα. Γιατί να με πειράξει; Όσο για τον Μπράσκα… Ένα και μόνο απόγευμα αν έκανες τσάρκα στις αλάνες στο Τρίκερι, εκεί όπου έπαιζαν τα παιδιά, άλλο δεν θα άκουγες από «Ρίξ’ την μπάλα, ρε σπάρε», «Καλώς την αθερίνα», «Μη σε πιάσω στα χέρια μου,γοβιέ», «Να και η πα­ πόρω μαζί με τη φρεγάτα». Μέχρι και η μάνα του έτσι τον φώναζε για τα πεταχτά μάτια και τα φουσκωτά χείλη που εί­ χε.Τι πάει να πει δηλαδή,δεν τον αγαπούσε και ήθελε να τον ρίξει στην κατσαρόλα να τον κάνει σούπα,όπως έκανε με την κανονική μπράσκα, το ψάρι; Κι αν ήθελε να ξέρει, και το