Γάλα μαγνησίας

26 ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ φύγουμε γρήγορα γρήγορα επειδή είχαμε ξυλιάσει.Μας πρό­ λαβε γωνία Μαγνήτων με Γκλαβάνη. «Θέλω να μου λύσετε μια απορία. Και επίσης να τακτο­ ποιήσουμε ένα ζήτημα…» Τον πρώτο καιρό ο διάκος ήταν χωρίς μαλώματα και φω­ νές, πιστέψαμε πως μαζί του θα περνούσαμε ζάχαρη. Το πράγμα άρχισε να στραβώνει από την τρίτη γυμνασίου, το αρνί μέρα με τη μέρα γινόταν λύκος. Ο διευθυντής του ’χε δώσει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει. Τι σήμαινε αυτό; Τι­ μωρούσε όποιον γούσταρε, μας κρατούσε περισσότερη ώρα και στην πρωινή και στη βραδινή προσευχή, κανόνιζε τι θα φάμε τις μέρες της νηστείας, δηλαδή να πεθαίνεις της πεί­ νας, τις Κυριακές μάς σήκωνε πρωί πρωί για τον εκκλησια­ σμό και τη μία ώρα για έξοδο την είχε κάνει πενήντα λεπτά. Να πας δηλαδή μέχρι κάτω στην παραλία και να γυρίσεις πί­ σω ίσα που προλάβαινες. Κάποιοι της έκτης πήγαν και έκα­ ναν παράπονα στον διευθυντή,όμως ήταν παράπονα χλιαρά. Βλέπεις, αυτούς δεν τους ένοιαζε και τόσο η έξοδος, επειδή όλη την ώρα ήταν σκυμμένοι στα βιβλία για τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο.Εκείνοι που την πλήρωσαν ήταν οι πιο μικρές τάξεις και βέβαια εμείς. Εμάς είχε βάλει στο μάτι. Δεν περ­ νούσε μέρα που να μη μας κάνει παρατήρηση για το πώς ντυνόμαστε: «Παραείναι μεγάλη η καμπάνα στο παντελόνι σου», ότι δεν ήμασταν καλοί μαθητές: «Πάλι μου παραπονέ­ θηκε ο μαθηματικός», για το φαγητό: «Θα το φάτε όλο το λα­ χανόρυζο,ειδεμή δεν έχει έξοδο!»,ή με το πόσο φρόνιμοι δεν ήμασταν: «Τι άκουσα; Πάλι τσακωθήκατε στο διάλειμμα;».