Γάλα μαγνησίας

ΓΑΛΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 25 ο διευθυντής,μα αν δεν ήταν ο διάκος το οικοτροφείο δεν θα λειτουργούσε.Ο διάκος να φροντίσει πόσα και ποια τρόφιμα να αγοραστούν, αυτός να επιβλέπει τις καθαρίστριες και τις μαγείρισσες αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αυτός να κα­ νονίσει πού θα εκκλησιαστούν οι οικότροφοι, να τηλεφωνεί στους διευθυντές στα σχολεία…Τώρα, εδώ στο οικοτροφείο, ο Σπύρος ήταν ένας άλλος άνθρωπος.Πρώτα πρώτα είχε αλ­ λάξει το κεφάλι του.Τα μαλλιά τα ’χε κουρεμένα,είχε αφήσει ένα ξανθό γενάκι και από πέρυσι φορούσε γυαλιά μυωπίας. Τα ντρίλινα μπαλωμένα ρούχα έγιναν ράσα και τα λόγια του πολλά – τις περισσότερες φορές για απειλές και τιμωρίες. Ένας άλλος άνθρωπος. Έξι χρόνια, από το φθινόπωρο του 1968,ο Σπύρος από το Παλιούρι ήταν το πραγματικό αφεντι­ κό του οικοτροφείου. Με τον διάκο δεν τα πήγαμε καλά από τις πρώτες κιόλας μέρες. Πέρυσι, ένα απόγευμα που παίζαμε μπάλα στην αλά­ να της Ανάληψης, τον είδαμε να στέκεται πίσω από το τέρμα και να μας κοιτάζει. Φύσαγε διαολεμένα, ήταν ζόρικη και η ομάδα απ’ το Καραγάτς…Μια δυο φορές πήγε του Αχιλλάκου να του ξεφύγει ένα μπινελίκι, μα κρατήθηκε. Στο τέλος ήμα­ σταν φουρκισμένοι γιατί είχαμε χάσει 5-3.Σίγουρα έφταιγε ο διάκος! Εμείς ξέραμε πως, άμα δούμε στον δρόμο παπά ή μαύρη γάτα, αμέσως έπρεπε να χουφτώσουμε τα τέτοια μας, αλλιώς θα μας έφερνε γκαντεμιά. «Με εσάς θέλω να μιλήσω ιδιαιτέρως». Είχαμε βγάλει τις φανέλες και σκουπιζόμασταν κάτω από το υπόστεγο με μια πετσέτα που άλλαζε χέρια. Πήγαμε να