Γάλα μαγνησίας

20 ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ κουβέρτες, κορμιά τεντώνονταν, ακούγονταν χασμουρητά. Όλοι με την τσίμπλα στο μάτι και τα μαλλιά ανακατωμένα.Σε λίγο ο θάλαμος γέμισε μπλε,πράσινες και καφετί πιτζάμες. « Τίποτα στον κόσμο δεν μας σκιάζει / ούτε η μπόρα ούτε το χαλάζι / έχουμε μαζί μας τον Χριστό / σύντροφο χαράς, πατέρα κι αδελφό… » Από την πάνω κουκέτα φάνηκαν να κρέμονται δυο τριχω­ τές γάμπες.Αν ήταν άλλο πρωινό,θα άπλωνα το χέρι να γαρ­ γαλήσω τις πατούσες του Μικ. Έδωσε ένα σάλτο, βρέθηκε δίπλα μου και έψαξε να βρει τις πλαστικές παντόφλες.Στους φωριαμούς,την ώρα που ντυνόμασταν,κοίταξα τους άλλους · ήταν κι αυτοί μπαρουτιασμένοι από τη χτεσινή τιμωρία. Για­ τί, καλά να ’σαι από τους μικρούς. Αλλά τώρα, στην πέμπτη γυμνασίου, να μας φέρεται έτσι ο διάκος δεν το χωνεύαμε. Στις βρύσες γινόταν το συνηθισμένο πανδαιμόνιο, στρι­ μωξίδι και σπρωξίδι.Ογδόντα εμείς,δεκαπέντε οι βρύσες,θα ’πρεπε να στηθείς στην ουρά για να νιφτείς και να βουρτσί­ σεις τα δόντια. Αλλά άμα χασομερούσες εδώ, μετά δεν θα ’χες χρόνο να στρώσεις σωστά το κρεβάτι.Κι αυτό το στρώσι­ μο δεν ήταν ένα απλό στρώσιμο. Έπρεπε να τεντώσεις χωρίς ζάρες το κάτω σεντόνι, το πανωσέντονο να σκεπάσει μονάχα το μισό μαξιλάρι και οι δύο κουβέρτες να ευθυγραμμιστούν και να μπουν κάτω από το στρώμα, ώστε το κρεβάτι να δεί­ χνει σαν «τέλειος φάκελος». Έτσι το ήθελε ο διευθυντής. Αν στην πρωινή επιθεώρηση που έκανε στους θαλάμους έβλεπε έστω και μία άκρη από την κουβέρτα να εξέχει ή το σεντόνι να μην είναι καλά τεντωμένο ή το μαξιλάρι βαλμένο λίγο στραβά, άρχιζε τις φωνές: «Η αρμονία είναι το παν για την