Φωτεινή πολιτεία

Φ Ω Τ Ε Ι Ν Η Π Ο Λ Ι Τ Ε Ι Α 13 μουσκεμένο στον ιδρώτα απ’ όταν είχαμε πάρει τον δρόμο με το κόκκινο χώμα που οδηγούσε από την Εθνική στην πόλη. Η παραζάλη του ταξιδιού από το Εστεπί (χίλια περίπου χιλιόμετρα απόσταση) με είχε βυθίσει σε μια διάθεση κάπως μελαγχολική. Η άφι- ξη είχε εξελιχθεί αρχικά σαν μέσα σε όνειρο και έπει- τα μες στο άγριο πλαίσιο της βάναυσης φτώχειας. Είχα προετοιμαστεί για μια φτωχή επαρχία, αλλά η πραγματική φτώχεια δεν μοιάζει και πολύ με εκείνη που πλάθει η φαντασία. Δεν ήξερα ακόμα ότι η ζού- γκλα εξισώνει τη φτώχεια, την εξομαλύνει και κατά κάποιον τρόπο τη σβήνει. Ένας δήμαρχος της πόλης είχε πει πως το πρόβλημα του Σαν Κριστόμπαλ είναι ότι η εξαθλίωση απέχει τόσο δα μονάχα από τη γρα- φικότητα. Κι αυτό είναι απολύτως σωστό. Τα πρό- σωπα των παιδιών της φυλής νιέε είναι πολύ φωτο- γενή παρά τη βρόμα τους –ή ίσως χάρη σ’ αυτήν– και το υποτροπικό κλίμα υπαινίσσεται την ιδέα πως η κατάσταση στην οποία βρίσκονται είναι κατά κάποιον τρόπο αναπόφευκτη.Ή, για να το πούμε αλλιώς: ένας άνθρωπος μπορεί να αντιπαλέψει έναν άλλον άν- θρωπο, αλλά όχι κι έναν καταρράκτη ή μια ηλεκτρι- κή καταιγίδα. Κοιτώντας απ’ το παράθυρο του βαν όμως, είχα διαπιστώσει και κάτι άλλο: ότι η φτώχεια του Σαν Κριστόμπαλ μπορούσε να αποδομηθεί μέχρι τη ρίζα. Τα χρώματα ήταν απλά, βασικά και με μια λάμψη