Φορμόλη

Φ Ο Ρ Μ Ο Λ Η 9 Ο Έτλεντουρ ήξερε το όνομα του νεκρού. Ήταν γραμμένο στο κουδούνι. Εντούτοις, για να αποφύγει τον κίνδυνο να γελοιο­ ποιηθεί, φόρεσε ένα ζευγάρι λεπτά λαστιχένια γάντια και ψά­ ρεψε το πορτοφόλι του άνδρα από το σακάκι που κρεμόταν σ’ έναν γάντζο, δίπλα στην εξώπορτα. Βρήκε μια κάρτα μισθοδο­ σίας με φωτογραφία, στο όνομα Χόλμπεργκ, εξήντα εννιά ετών. Νεκρός στο σπίτι του. Δολοφονημένος, κατά πάσα πιθανότητα. Ο Έτλεντουρ άρχισε να τριγυρίζει στο διαμέρισμα θέτοντας τις απλούστερες ερωτήσεις. Αυτή ήταν η δουλειά του: να ερευ­ νά το προφανές. Οι άνδρες της Σήμανσης ασχολούνταν με τα ανεξήγητα. Δεν διέκρινε ίχνη διάρρηξης, ούτε στα παράθυρα ούτε στις πόρτες. Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι ο άνδρας άνοιξε ο ίδιος την πόρτα στον δολοφόνο του. Μπαίνοντας μέσα, οι γείτονες του πάνω ορόφου είχαν αφήσει πατημασιές λόγω της βροχής σε όλο τον προθάλαμο και στο χαλί του καθιστικού· το ίδιο θα πρέπει να έκανε κι ο δολοφόνος. Εκτός κι αν έβγαλε τα παπούτσια του στην εξώπορτα. Ο Έτλεντουρ σκέφτηκε ότι μάλλον ήταν πολύ βιαστικός για να σκεφτεί να βγάλει τα πα­ πούτσια του. Οι άνδρες της Σήμανσης είχαν φέρει μια ηλεκτρική σκούπα για να μαζέψουν κάθε κομματάκι και σωματίδιο που θα απο­ τελούσε στοιχείο. Έψαχναν για δακτυλικά αποτυπώματα και λάσπες που δεν θα έπρεπε να είναι στο σπίτι. Έψαχναν για οτιδήποτε άσχετο με τον χώρο. Κάτι που να άφησε την κατα­ στροφή στο πέρασμά του. Απ’ ό,τι έβλεπε ο Έτλεντουρ, το θύμα δεν είχε φερθεί πολύ φιλόξενα στον επισκέπτη του. Δεν είχε φτιάξει καφέ. Ήταν φα­ νερό ότι η καφετιέρα στην κουζίνα δεν είχε χρησιμοποιηθεί για αρκετή ώρα. Ούτε τσάι τού είχε προσφέρει, δεν είχε βγάλει φλιτζάνια από το ντουλάπι. Τα ποτήρια ήταν ανέγγιχτα στη θέση τους. Ο νεκρός ήταν άνθρωπος της τάξης. Όλα ήταν καθαρά