Φόνοι στο Μανχάταν (Pocket)

[ 29 ] Γιαμερικούς άντρες αυτόαποτελεί ανοιχτήπρόσκληση. Βλέπουν μια γυναίκα απογοητευμένη από μια διαλυμένη σχέση και θεωρούν ότι είναι εύκολος στόχος, έτοιμη να αντισταθμίσει το κενό της ζωής της με μια νύχτα σεξ χωρίς περιπλοκές και υποχρεώσεις. Προσω- πικά δεν ανήκωσε αυτή την κατηγορία. ΗΤσέριλ κι εγώ είχαμε φτά- σει στο σημείο να γίνουμε καλοί φίλοι, και εκείνη τη στιγμή έδειχνε να της χρειάζεται μάλλον ένας φίλος παρά μια περιπέτεια της μιας βραδιάς. Αγόρασα δύο μεγάλους καφέδες, έβαλα τον έναν σε σακούλα και άνοιξα τον άλλο. «Πειράζει να καθίσω;» ρώτησα βουλιάζοντας στον καναπέ απέ- ναντί της. «Έτσι που κάθεσαι εδώ είσαι η προσωποποίηση της Πι- κραμένης Πριγκιποπούλας, κι εγώ έχω το γονίδιο του Λευκού Ιππό- τη σε υπερλειτουργία». «Νόμιζα ότι το είχαν όλοι οι αστυνομικοί αυτό το πρόβλημα, αλ- λά εσύ είσαι ο πρώτος που ήρθε για να προσπαθήσει να μου φτιάξει το κέφι» μου απάντησε. «Επειδή είσαι επίσης η προσωποποίηση της Υπηρεσιακής Ψυχο- λόγου» είπα. «Φοβούνται ότι αν καθίσουν για να σου μιλήσουν, θα αρχίσεις να τους αναλύεις». «Τι να αναλύσω;» είπε ηΤσέριλ. «Είναι όλοι τρελοί, γι’αυτό έγιναν αστυνομικοί, και είναι όλοι αστυνομικοί, οπότε παραμένουν τρελοί». Στο τραπέζι μπροστά της υπήρχαν κάμποσα σκισμένα φακελά- κια ζάχαρη. Πήρα ένα. «Όταν ήμουν μικρός, είχα διαβάσει όλα τα βιβλία των Χάρντι Μπόις» είπα. «Με βάση λοιπόν την ποσότητα της ζάχαρης που έχεις καταναλώσει, υπολογίζω ότι είσαι εδώ γύρω στα σαράντα λεπτά». Κοίταξε το ρολόι της.