Φονικό μονοπάτι

L O N E T H E I L S 10 Σηκώθηκε πανευτυχής με τον άντρα που της φαινόταν ότι ήταν ό,τι καλύτερο είχε ζήσει ποτέ της. Και τώρα στέκεται εδώ στο Μπόροου Μάρκετ, τρεις ώρες αργότερα, με μια γαμημένη σακού­ λα με ψάρια στο ένα χέρι, ενώ η πρώην του, που ζούσε σε άλλη χώρα, μόλις είχε κάνει τη ζωή της κομμάτια με μια απλή κλήση στο κινητό. «Είναι στη δέκατη τρίτη βδομάδα. Οπότε σκέφτεται να το κρατήσει. Καθυστερούσε να μου το πει μέχρι να περάσουν οι βδομάδες και να μην μπορεί να το ρίξει. Αυτό που θέλει από εμένα είναι να αναλάβω την ευθύνη μου εκατό τοις εκατό, λέει. Εκατό τοις εκατό. Έτσι ακριβώς το διατύπωσε» έκανε ανέκφρα­ στος ο Αντρέας. «Τι σκέφτεσαι να κάνεις;» τον ρώτησε η Νόρα. Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους. «Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω». Η σιωπή ανάμεσά τους ήταν σαν ωκεανός κι αυτοί σαν δυο νησάκια απελπισίας. Ξαφνικά βρέθηκε ο καθένας μόνος του. «Νόρα, δεν ξέρω, που να πάρει ο διάβολος. Όπως φαίνεται, πρέπει να επιστρέψω στη Δανία. Να μάθω τι διάβολο γίνεται. Λοιπόν… Δεν ξέρω!» Η Νόρα άκουσε σαν από μακριά τη σακούλα με τα ψάρια να πέφτει στο έδαφος. Εξίσου απόμακρος ήχησε κι ο θόρυβος από τη μικρή χαρτοσακούλα με τις κανθαρέλλες που ακολούθησε και σχίστηκε πέφτοντας. Είδε τα μικρά κίτρινα μανιτάρια να κυλούν στο έδαφος και να ποδοπατιούνται, το ένα μετά το άλλο, από τους περαστικούς με εποχιακά αντρικά παπούτσια, με μποτάκια πεζοπορίας και με γυναικεία σανδάλια. Η Νόρα βρήκε στο τέλος τη δύναμη να γυρίσει. «Τότε καλύ­ τερα να πας να μάθεις» κατάφερε να τραυλίσει και να εγκατα­ λείψει το Μπόροου Μάρκετ. Και τον Αντρέας. Δεν κοίταξε πίσω. Ήξερε ότι εκείνος θα στεκόταν ακόμη εκεί.