Φλεγόμενο αγόρι

P A U L A U S T E R 40 φος της περιοχής, αλλά και ένα άτομο που είχε το ταλέντο να πέφτει στις χειρότερες κακοτυχίες που μπορεί να βάλει ο νους. Με τη σύζυγό του έχασαν δύο παιδιά και το 1883, μόλις πέντε χρόνια μετά τον γάμο τους, εκείνη πέθανε από τη νόσο του Μπράιτ,* προτού καν φτάσει τα τριάντα. Εκείνος παντρεύτηκε ξανά το 1890, αλλά σε διάστημα έξι μηνών η δεύτερη γυναίκα του υπέστη νευρι­ κό κλονισμό και κατέληξε στο άσυλο φρενοβλαβών του Τρέντον, όπου πέθανε δύο μήνες αργότερα. Ένας τρίτος γάμος, το 1893, κατέληξε σε διαζύγιο. Μέχρι την αυγή του νέου αιώνα ο Τάουνλι έπασχε πλέον από βαριά μορφή αλκοολισμού και είχε περιοδικά ξεσπάσματα βίας. Ήταν πια αυτό που ένας φίλος του αποκάλεσε «σωματικό ερείπιο» και δεν μπορούσε να εργαστεί. Μετά τη μετα­ κόμισή του στα βόρεια της Πολιτείας της Νέας Υόρκης για να ζήσει μαζί με τον Γουίλμπουρ και τη σύζυγό του (την ίδια σύζυγο που σύντομα θα εγκατέλειπε τον Γουίλμπουρ) εισήχθη δύο φορές στο άσυλο για χρόνιους φρενοβλαβείς του Μπίνγκαμτον – και πέθανε εκεί, απένταρος, το 1908. Ο Γουίλιαμ, μόλις έναν χρόνο μικρότερος από τον Τάουνλι, έγινε ένας κανονικός αστός, με πτυχίο νομικής και επιχειρηματικό δαιμό­ νιο, ένας εξέχων πολίτης του Πορτ Τζέρβις, γνωστός ως «Δικαστής Κρέιν» (επειδή υπηρέτησε μία ετήσια θητεία ως ειδικός δικαστής στην Κομητεία Όραντζ), η αναγνωρισμένη κεφαλή της οικογένειας μετά τον θάνατο του αιδεσιμότατου το 1880 και σχεδόν δεύτερος πατέρας για τον νεότερο αδελφό του, με όλα τα θετικά και τα αρνη­ τικά που συνεπάγεται ο τίτλος. Τον καιρό που έμενε στηΝέα Υόρκη, ο Κρέιν ταξίδευε βόρεια στο Πορτ Τζέρβις για σύντομες ή και πιο παρατεταμένες άτακτες επισκέψεις στον Γουίλιαμ και στην οικογέ­ νειά του, αλλά, πέρα από κάποιες περιστασιακές προσφορές μικρής οικονομικής βοήθειας όταν έμενε πανί με πανί, το μόνο πραγματικό δώρο που του πρόσφερε ο Γουίλιαμ ήταν η ελεύθερη πρόσβαση στο * Πρόκειται για σοβαρή νεφρίτιδα λόγω τοξίνωσης, λοίμωξης ή αυτοανο­ σίας. (Σ.τ.Μ.)