Φλεγόμενο αγόρι

P A U L A U S T E R 16 μενων «μέσων αναγνωστών», οι άνθρωποι δηλαδή που δεν είναι θεωρητικοί ή συγγραφείς, εκείνοι που απολαμβάνουν να διαβάζουν παλιούς δοκιμασμένους συγγραφείς όπως οΜέλβιλ και ο Γουίτμαν, έχουν πάψει πλέον να διαβάζουν τον Κρέιν. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, ποτέ δεν θα είχα σκεφτεί να γράψω το ανά χείρας βιβλίο. Το προσεγγίζω όχι ως ειδικός ή μελετητής, αλλά ως ένας ηλικιω­ μένος συγγραφέας που αισθάνεται δέος μπροστά στην ιδιοφυΐα ενός νεαρού λογοτέχνη. Έχοντας περάσει τα δύο τελευταία χρόνια βυθισμένος στα έργα του Κρέιν, έχοντας διαβάσει όλες τις δημοσιευ­ μένες επιστολές του, έχοντας συλλέξει λαίμαργα και το τελευταίο ψίχουλο βιογραφικής πληροφορίας στο οποίο μπορούσα να έχω πρόσβαση, διαπιστώνω ότι είμαι εξίσου σαγηνευμένος από τη φρε­ νήρη, αντιφατική ζωή του όσο και από το έργο που μας άφησε. Έζησε μια ζωή παράξενη και μοναδική, που τη χαρακτήριζαν τα παράτολμα εγχειρήματα, η συχνά εξουθενωτική ένδεια και μια πει­ σματική, ανυποχώρητη αφοσίωση στη συγγραφική του κλίση, που συχνά τον έσπρωχνε από τη μια απίθανη και επισφαλή κατάσταση στην άλλη – ένα αμφιλεγόμενο άρθρο που έγραψε στα είκοσί του και το οποίο διατάραξε την προεκλογική εκστρατεία για τις προε­ δρικές εκλογές του 1892, μια δημόσια διαμάχη με την Αστυνομική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης, που ουσιαστικά κατέληξε στην εξορία του από την πόλη το 1896, ένα ναυάγιο στα ανοιχτά της ακτής της Φλόριντα κατά το οποίο λίγο έλειψε να πνιγεί το 1897, η ελεύθερη συμβίωση με την ιδιοκτήτρια του Hotel de Dreme, του πιο κομψού κακόφημου σπιτιού στο Τζάκσονβιλ, η δουλειά του ως ανταποκρι­ τή κατά τη διάρκεια του Ισπανοαμερικανικού Πολέμου στην Κούβα (όπου επανειλημμένα βρέθηκε μπροστά στα εχθρικά πυρά) και στη συνέχεια τα τελευταία του χρόνια στην Αγγλία, όπου ο Τζόζεφ Κόν­ ραντ ήταν ο πιο στενός του φίλος και ο Χένρι Τζέιμς έκλαψε για τον πρόωρο θάνατό του. Ως συγγραφέας δε, αν και είναι ευρύτερα γνωστός ως χρονικογράφος του πολέμου, ασχολήθηκε με πολλά άλλα θέματα, τα οποία στο σύνολό τους χειρίστηκε με τεράστια