Φίλησα τη Σάρα Γουίλερ

Φ Ι Λ Η Σ Α Τ Η Σ Α Ρ Α Γ Ο Υ Ι Λ Ε Ρ 29 στο χέρι της και τον Ρόρι να μοιάζει έτοιμος να γράψει από στιγμή σε στιγμή τίποτα ψυχοπλακωτικά ποιήματα για τη Σάρα. Ή όποια άλλη είναι η φάση του. Έχει την ανησυχη- τική αίσθηση ότι την έβαλαν στη χειρότερη ομαδική ερ- γασία όλου του κόσμου, και η προσθήκη του Σμιθ Πάρκερ μάλλον δεν θα διορθώσει καθόλου τα πράγματα. «Εμ». Η Κλόι καθαρίζει τον λαιμό της. «Μήπως... να μην το έλεγες σε κανέναν; Για τη Σάρα που με φίλησε; Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να... καλά, τέλος πάντων. Δεν νομίζω ότι πρέπει να το μάθει όλο το σχολείο, εκτός κι αν το πει η ίδια». Ο Ρόρι κουνάει το κεφάλι αρνητικά. «Δεν θα το έλεγα σε κανέναν». Ικανοποιημένη η Κλόι, ανασηκώνει το πιγούνι και κά- νει να φύγει σπρώχνοντας την πόρτα. «Τα λέμε αύριο στο σχολείο. Καλά θα κάνεις να έρθεις. Τώρα ξέρω πού μένεις». «Απειλή ελήφθη» λέει ο Ρόρι χαιρετώντας όλο σοβαρό- τητα, και η Κλόι τού κλείνει την αυλόπορτα στα μούτρα. Διασχίζει την μπροστινή αυλή των Χέρον και στρίβει στη γωνία, σε μια συστάδα δέντρων με ένα φανταχτερό σιντρι- βάνι σε σχήμα κακάσχημου δελφινιού, όπου έχει παρκάρει το αυτοκίνητό της. Αφήνει το σώμα της να χαλαρώσει στη θέση του οδηγού, έτσι όπως κάνει μόνο όταν είναι πραγματικά, αληθινά μόνη. Οι ώμοι της κυρτώνουν. Τα κλειδιά γλιστρούν από το χέρι και πέφτουν στο πατάκι. Το κεφάλι της γέρνει στο τιμόνι. Η γάτα-μινιατούρα πάνω στο ταμπλό τη χαιρετά ανέμελη.