Φίλησα τη Σάρα Γουίλερ

Φ Ι Λ Η Σ Α Τ Η Σ Α Ρ Α Γ Ο Υ Ι Λ Ε Ρ 23 «Εσύ πρώτη». «Εγώ… εγώ... εεε». Η Κλόι τραυλίζει. Η είσοδος του Ρόρι της έκοψε λίγο τη φόρα και τώρα δεν είναι σίγουρη πώς να εξηγήσει αυτό που έκανε. Το πρόσωπό της αρχίζει να πυρώνει · προσπαθεί να ξαναβρεί το χρώμα της. «Άκου- σα πως το έσκασε χτες βράδυ». «Το ίδιο άκουσα κι εγώ» λέει ο Ρόρι. Μιλάει με την ίδια μελετημένη αδιαφορία που έχει συνήθως, με τους ώμους κυρτούς και χαλαρούς. «Ήξερες… ξέρεις πού είναι;» «Όχι. Απλώς ήθελα να δω αν έχει στ’ αλήθεια εξαφανι- στεί». «Και διέρρηξες το σπίτι της» λέει στεγνά ο Ρόρι. «Χρησιμοποίησα κλειδί!» «Ναι, διάρρηξη το λένε κι έτσι». «Μόνο αν διαπράξω έγκλημα». «Καλά, τότε παράνομη είσοδο». «Και το σκαρφάλωμα μέσα από το παράθυρό της τότε τι το λένε;» Ο Ρόρι σωπαίνει, κοιτάζει τις μύτες των Vans του. «Άλ- λο αυτό.Μου είπε ότι άφησε το παράθυρό της ξεκλείδωτο». «Δεν είναι πρόσκληση αυτό, φίλε». «Χριστέ μου πια. Σου είπα, είμαι γείτονάς της. Ένα σω- ρό κόσμος ζητάει από τους γείτονες να ρίχνουν μια ματιά στα πράγματά τους όταν λείπουν. Παίζει». «Αυτό έκανες δηλαδή;» «Ήθελα να σιγουρευτώ ότι ήταν καλά». Η Κλόι τον κοιτάζει δύσπιστη. «Δεν σε έχω δει ούτε μία φορά να της μιλάς».