Ο φερετζές και το πηλήκιο

25 Τ Ο Γ Υ Α Λ Ί Κ Α Ι Τ Ο Σ Τ Έ Μ Μ Α Από τον Λευκό Οίκο ως το Βατικανό η μικρή οθόνη είχε αναγνωριστεί από όλες τις εξουσίες ως ο μέγας διαμεσολα- βητής. ΤονΦεβρουάριο του 1958 οΠάπας είχε ανακηρύξει ως προστάτιδα της τηλεόρασης την Αγία Κλαίρη της Ασσί- ζης. Οι Ιταλοί πιστοί τοποθετούσαν ένα εικόνισμα της αγίας πάνω στη συσκευή τους για να έχουν πιο καθαρή λήψη. Ή να σκανδαλίζονται λιγότερο. Τον Νοέμβριο του 1960 ένα τηλεοπτικό ντιμπέιτ ανάμεσα σε δύο υποψηφίους, τον Τζον Κένεντι και τον Ρίτσαρντ Νίξον, επηρέασε την εκλογή προέδρου των ΗΠΑ. Η τηλεόραση έγινε τρία χρόνια αργό- τερα η εκκλησία στην οποία το αμερικανικό έθνος έζησε την κηδεία ενός δολοφονημένου Προέδρου. Όλα τα μικρά και μεγάλα δράματα του κόσμου ανέβαιναν στην τηλεοπτική σκηνή. Και το τηλεοπτικό κοινό ήταν πια οικουμενικό: μετά την κατάκτηση της Ευρώπης και της Αμερικής εξαπλωνόταν στην ασιατική και την αφρικανική ήπειρο. Στα πρώτα χρό- νια της δεκαετίας του ’60 είχαν αποκτήσει τηλεοπτικά δίκτυα χώρες που είχαν μόλις κατακτήσει την ανεξαρτησία τους, όπως η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ουγκάντα, η Γκάνα, το Κονγκό ή η Σενεγάλη, καθώς και χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδονησία και η Τζαμάικα. Αλλά όχι η Ελλάδα. Όταν λοιπόν η Φρειδερίκη ετοιμαζόταν να απολαύσει τηλεόραση στη σουίτα της, στο πολυτελές ξενοδοχείο Γου- όλντορφ Αστόρια, το Μέσον είχε ήδη κατακτήσει ολοκλη- ρωτικά τον εκτός ελληνικών συνόρων κόσμο. Στις ΗΠΑ οι εκπομπές ήταν πια έγχρωμες. Και είχαν γίνει με επι-