Φανταστικός φίλος

23 Το παράξενο αγόρι στην ντουλάπα χαμογέλασε στην Αμά- ντα πίσω από την πλάτη της μαμάς της. «Καλό το αστείο» είπε. «Τι έκανες;» είπε ξέπνοη η μητέρα της καθώς σηκώθηκε με τα παπούτσια στο χέρι. «Έκοψες τα κορδόνια;» «Σου είπα για τους κόμπους» είπε η Αμάντα σοβαρά. «Μα έκοψες τα κορδόνια;» «Εεεε…» «Μερικές φορές δε σε πιστεύω, Αμάντα» είπε η μητέρα της. «Απλώς δε σε πιστεύω!» Κατευθυνόταν πλέον προς την πόρτα. «Εε, μαμά» είπε ήσυχα η Αμάντα. «Τι;» «Στάζεις στο χαλί». Πράγματι απ’ το πανωφόρι της Αμάντας κυλούσαν βρο- μερές σταγόνες νερού και κάτι τέτοιο η μαμά της δε θα το άφηνε ασχολίαστο σε άλλη περίπτωση, τώρα όμως της μού- γκρισε αγριεμένη και εξαφανίστηκε στις σκάλες. Εντάξει, λοιπόν, σκέφτηκε η Αμάντα, πού να τους κατα- λάβεις τους μεγάλους! Κοίταξε το αγόρι στην ντουλάπα της και την κοίταξε και εκείνο. «Δηλαδή σου άρεσε το αστείο μου;» τον ρώτησε. «Ήταν αρκετά καλό». « Αρκετά » αρπάχτηκε. «Εγώ πιστεύω πως ήταν το καλύτερό μου σήμερα». «Εντάξει. Αλλά…» «Αλλά τι;» απαίτησε να μάθει η Αμάντα μισοκλείνοντας απειλητικά τα μάτια της.