Φανταστικός φίλος

22 κανόνων καλής συμπεριφοράς, είτε είχαν πέσει θύματα διάρ- ρηξης. Πολύ σοβαρό θέμα, σωστά; Γιατί, αν ένα αγόρι μπο- ρούσε να διαρρήξει το σπίτι τους ένα σαββατιάτικο απόγευ- μα, φαντάσου πόσοι άλλοι θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο άλλες ώρες. Θα τους κατέκλυζαν δηλαδή οι διαρρήκτες, και πού θα κατέληγαν; Μα φυσικά στην ψάθα, αφού θα τους έκλεβαν τα πάντα. «Είπα: Τι είναι αυτό; » επανέλαβε η μητέρα της εξακολου- θώντας να δείχνει το αγόρι στην ντουλάπα. Η Αμάντα μάζεψε όλο της το κουράγιο, έγειρε το κεφάλι της προς τη μια πλευρά και τον κάρφωσε με το βλέμμα της σαν να σκεφτόταν το ερώτημα πολύ σοβαρά. «Δεν είναι ακριβώς τι , μαμά» είπε πηγαίνοντας να απα- ντήσει πλαγίως. «Μάλλον είναι ποιος , τι λες;» Η μητέρα της μπήκε ορμητικά στο δωμάτιο, άρπαξε το βρεγμένο αδιάβροχό της από τα χέρια του αγοριού και γύρι- σε προς το μέρος της κρατώντας το ψηλά. « Τι είναι αυτό; » ξανάπε με την πλάτη στην ντουλάπα τώρα. «Α!» απάντησε η Αμάντα. «Αυτό είναι το πανωφόρι μου». «Και τι δουλειά έχει εκεί;» «Να κρέμεται;» είπε διστακτικά η Αμάντα. «Μα, αγάπη μου» απάντησε η μητέρα της πιο ήρεμα «είναι μούσκεμα. Κοίτα, στάζει. Κρέμασέ το κάτω, δίπλα στο καλο- ριφέρ. Σου το έχω ξαναπεί: Δεν το κρεμάμε στην ντουλάπα όταν είναι βρεγμένο. Θαμουχλιάσει. Πότε θα το μάθεις αυτό;» «Τη Δευτέρα στο σχολείο…» Η μητέρα της αναστέναξε και κούνησε το κεφάλι της. «Θα το πάω κάτω μαζί μ’ αυτά» είπε σκύβοντας να μαζέψει τα αθλητικά της.