Φάκελος Ρέμπους: Οι άγνωστες υποθέσεις (Pocket)

[ 21 ] Είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Σε ένα παγκάκι δίπλα στοΜπρού- ντσφιλντ Λινκς. Ο Ρέμπους είχε είκοσι λεπτά που περίμενε να εμφα- νιστεί ο Στέφαν Γκίλμουρ. Ο Γκίλμουρ κάθισε, τα χέρια στις τσέπες του παλτού του, τα πόδια ανοιχτά. Ο Ρέμπους μόλις είχε σβήσει με το τακούνι του ένα τσιγάρο και αντιστεκόταν στην επιθυμία να ανάψει ακόμα ένα. «Δεν είμαι στο Σάμερχολ όσο καιρό είστε όλοι οι άλλοι» άρχισε ο Ρέμπους. «Και πάλι όμως είσαι ένας από τους Αγίους». «Δεν έχει σημασία, αναρωτιέμαι διαρκώς αν είμαι ακόμη υπό επιτήρηση». Ο Ρέμπους άπλωσε το χέρι του, μαζί με το ρολόι, προς τη μεριά του Γκίλμουρ. «Το ήξερα ότι το είχες πάρει» είπε το αφεντικό του χαμογελώ- ντας. «Λοιπόν, τι έκανες μ’ αυτό;» «Το πήγα στο εργαστήριο του Εγκληματολογικού. Έχουν μια κά- μερα εκεί συνδεδεμένη σε έναν υπολογιστή». Ο Γκίλμουρ κούνησε αργά το κεφάλι του: «Δεν είναι απίστευτη η τεχνολογία;» «Γίνεται όλο και καλύτερη» συμφώνησε ο Ρέμπους. «Μερικές φορές όμως λειτουργούν και οι παλιές μέθοδοι. Το όνομά σου βρί- σκεται στη λίστα στη μονάδα αποθήκευσης του Γκράντον – πριν από τρεις εβδομάδες πήρες τον φάκελο του Τζόζεφ Μπλέι. Αφού έσκασε η είδηση ότι η σορός του θα έπρεπε να μετακινηθεί». «Αλήθεια είναι». «Δουλειά του μέντορά σου;» Ο Γκίλμουρ κοίταζε μακριά, προς τα γήπεδα του γκολφ. Τα φώ- τα των δρόμων ήταν αναμμένα και από την ακτή έπεφτε πούσι.