Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

26 ΑΛΚΗ ΖΕΗ Η καταστροφή τους βρήκε όλους μαζί να κάνουν εξο- χή στη Σάμο, όπως κάθε καλοκαίρι. Κι ο παππούς αφού είχε τους δικούς του και τα βιβλία του που κου- βαλούσε με το βαπόρι στο νησί, τα είχε όλα. Κι έτσι έμεινε από τότε να διδάξει στο γυμνάσιο στο Βαθύ. Μόνο ο θείος Νίκος είχε μείνει στη Σμύρνη, γιατί ήτανε έμπορος και το καλοκαίρι είχε πολλές δουλειές. Τον έσωσε ο τούρκος συνέταιρός του, ο Αμπιντίν Μπέη, κι αυτόν και την περιουσία του, και δεν ξέρω πώς τον φυγάδευσε και βρέθηκε στη Βαγδάτη όπου έκανε ακό- μα πιο μεγάλη περιουσία. Η θεία Ξάνθη μέχρι το τέλος του βίου της, κάθε Πρωτοχρονιά, έκοβε ένα κομμάτι στη βασιλόπιτα για τον Αμπιντίν Μπέη. Δεν πήγε ποτέ στη Βαγδάτη, όμως ο άντρας της της έστελνε λεφτά να ζει άνετα. Η υπηρέτριά τους η Βαγγελιώ είχε πει στη Θοδώρα, τη δικιά μας, πως ο θείος μας ζούσε εκεί με μια Τουρκά- λα. Η μαμά τη μάλωσε και της είπε να σταματήσει τα κουτσομπολιά και μάλιστα μπροστά στα παιδιά. Όσο για μας, σκασίλα μας. Καλύτερα να έμενε για πάντα στη Βαγδάτη. Πήρε όμως μαζί του τα δίδυμα ξαδέλ- φια μας και παρόλο που ήταν πολύ μεγαλύτερά μας τα αγαπούσαμε πολύ κι εκείνα το ίδιο. Είχαν και μια κόρη πιο μεγάλη –μόνο πέντε χρόνια μικρότερη από τη μαμά μας– τη Μάρη. Μετά τη θεία Ξάνθη ήρθαν δυο δίδυμα κορίτσια