Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ ΦΑΜΠΕΡ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ 25 τον θείο Νίκο που ήτανε χοντρός, άγαρμπος, φωνακλάς και σε μας τα παιδιά δεν έδινε καμιά σημασία. Μας κοίταζε με άδειο βλέμμα, λες και ήμασταν καρέκλες. Μόνο στο καναρίνι που είχαν στη βεράντα σφύριζε γλυκά και όταν εκείνο του απαντούσε μ’ ένα κελάηδη- μα, έβαζε το δάχτυλό του και το χάιδευε μέσα από τα κάγκελα και του έλεγε με μια φωνή τρυφερή που δεν πιστεύαμε πως ήτανε δική του: «Καρδούλα μου εσύ». Ευτυχώς τον βλέπαμε σπάνια γιατί έμενε στη Βα- γδάτη. Ζούσανε παλιά στη Σμύρνη, όπως ο παππούς. Η οικογένεια της μαμάς στη Σάμο. Δεξιά καθιστοί η μαμά κι ο μπαμπάς, αριστερά μωρό η Λενούλα. Δεν έχω γεννηθεί ακόμη.