Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ ΦΑΜΠΕΡ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ 23 Νικολαραΐζη. Η γιαγιά μας ήτανε από πλούσια οικο- γένεια εμπόρων που αγαπούσαν όμως πολύ τα γράμ- ματα. Έτσι ο πεθερός του έστειλε τον παππού για μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο μαζί με τη για- γιά όπου έμειναν πάνω από δύο χρόνια. Η γιαγιά είχε μια ξαδέλφη στο Μόναχο που ήτανε υψίφωνος και τους έδινε προσκλήσεις όχι μόνο για την όπερα αλλά και για συναυλίες και θέατρα. Νομίζω πως θα είναι τα πρώτα και τα τελευταία θεάματα που θα είδε η γιαγιά μας στη ζωή της. Γύρι- σαν στη Σάμο ενώ ήταν έγκυος στην πρώτη της κόρη και μετά γέννησε άλλα δώδεκα παιδιά και δυο φορές δίδυμα. Τα τελευταία της τέσσερα παιδιά γεννήθηκαν στη Σμύρνη, γιατί ο παππούς που ήταν καθηγητής αρχαίων ελληνικών διορίστηκε καθηγητής και διευθυ- ντής στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης. Κοιτάζω τη φωτογραφία της γιαγιάς όταν ήταν έγκυος στο όγδοο παιδί της. Μια πανέμορφη λεπτοκα- μωμένη γυναίκα που όπως λένε είχε κι αυτή γαλάζια μάτια κι έμοιαζε του παππού. Δεν τη γνωρίσαμε, πέ- θανε όταν η μαμά μας ήτανε δεκατεσσάρων χρονών. Η πιο μεγάλη αδελφή της μαμάς, που την περνού- σε ολόκληρα είκοσι οχτώ χρόνια, ήτανε η θεία Βασιλι- κή, μα δεν ξέρω γιατί μόνο η αδελφή μου κι εγώ τη φωνάζαμε Νένα. Είχε μείνει χήρα πολύ νέα, δεν ξανα- παντρεύτηκε κι ασχολιότανε μ’ όλα τα ανίψια της· την