Ευτυχισμένες οικογένειες

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ 13 έχει παραγγείλει το ίδιο πιάτο, το οποίο προσπαθεί να επι- βάλει και σ’ εμένα. «Λή-ηδα, χρυσό μου, δεν ξέρω τι έχεις κατά νου, αλλά, αν με ρωτούσες, θα σου πρότεινα…» Της θυμίζω ότι είμαι χορτοφάγος κι έτσι με αφήνει στην ησυχία μου. Ζητά επίσης ένα ουίσκι με πάγο για απεριτίφ, τρίτο ή τέταρτο στη σειρά, φαντάζομαι – ανέκαθεν έπινε, χωρίς ποτέ να ζαλίζεται, σαν να ήξερε σε ποιο σημείο ισορροπεί ανάμεσα στη μέθη και στη νηφαλιότητα. Για μένα παραγ- γέλνει πάντα κάτι μη αλκοολούχο λέγοντας στον σερβιτόρο: «Η κληρονόμος μου δεν πίνει αλκοόλ!». Πρόκειται για αυ- θαίρετο συμπέρασμα. Δεν ξέρωαν το εννοεί στ’ αλήθεια ότι είμαι η κληρονόμος της. Έχει δηλώσει βέβαια κατ’ επανάληψη πως, αν είναι να δώσει την περιουσία της σε κάποιον από την οικογένεια, αυτός δεν θα έχει σε καμία περίπτωση διπλό επώνυμο. Όταν τα ακούει αυτά ο αδερφός μου, τρίβει τα χέρια του, αλλά εγώ οφείλω να τον προσγειώνω: «Η στριμμένη η θεία μας δεν το έχει σε τίποτα να τα αφήσει σε κάποιο ίδρυμα». Τότε εκείνος σταυροκοπιέται και γουρλώνει τα αφελή μάτια του ψελλίζοντας: «Σατανική γυναίκα!». Εγώ, που την ξέρω καλύτερα από τον καθένα, λέω πως είναι απλώς εκ- κεντρική. Με τον αέρα της ακαταμάχητης γόησσας, από τον οποίο δεν εννοεί ακόμα και σήμερα να παραιτηθεί, έπλασε στο μυαλό της μιαφανταστική αντίζηλο, το πιστεύε­ τε; Σε κάθε αναποδιά που της τύχαινε, και δεν ήταν λίγες,