Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς (Μεταίχμιο Pocket)

[ 16 ] λεφτά θα μπορούσε να βρει διαμέρισμα σε μια πιο αναβαθμισμένη περιοχή κοντά στο κέντρο: στο Μετς, στο Παγκράτι, έστω στη Νέα Σμύρνη. Ο Απόστολος γέλασε και την αγνόησε. Στη συνέχεια, προ- σπάθησε να τον πείσει να κάνει τουλάχιστον μια ριζική ανακαίνιση στο παλιό διαμέρισμα, να γκρεμίσει τοίχους και να αλλάξει πατώ- ματα, να διαμορφώσει τον χώρο όπως ταίριαζε σ’ έναν καλλιτέχνη της δικής του απήχησης. Η επιμονή της έκανε τον Απόστολο να χά- σει την παροιμιώδη ψυχραιμία του. Είχαν κάνει έναν γερό καβγά αλλά εκείνος ήταν ανυποχώρητος. Αγαπούσε την Αθήνα, ήθελε να πηγαίνει με τα πόδια στους κι- νηματογράφους και στα μπαράκια, να κάνει βόλτες στο Μοναστη- ράκι και στο παλιό ιστορικό κέντρο, πίσω από τη βιτρίνα της πόλης. Του άρεσε το μετρό και το τραμ, και δεν χρησιμοποιούσε ποτέ αυ- τοκίνητο για τις μετακινήσεις του. Επιπλέον, ήθελε να βρίσκεται κοντά στα Εξάρχεια όπου ζούσαν οι περισσότεροι συνεργάτες του και υπήρχε ζωή όλο το εικοσιτετράωρο. Με λίγα λόγια, ήθελε ένα σπίτι απλό, για να περνάει καλά ο ίδιος, κι όχι μια βιτρίνα που θα εντυπωσίαζε τους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους των free press. Η αλήθεια ήταν ότι έστω και χωρίς ανακαινίσεις και διακοσμη- τές το διαμέρισμα απέπνεε μια παλιομοδίτικη γοητεία. Είχε τη σφραγίδα του Απόστολου, την αύρα του. Ψηλοτάβανο και λιτά επι- πλωμένο όπως ήταν, έδειχνε τεράστιο. Στο ενιαίο σαλόνι-καθιστι- κό, ο Απόστολος είχε βάλει έναν καναπέ, δυο αναπαυτικές μπερζέ- ρες κι ένα τραπεζάκι, ενώ μπροστά στην τζαμαρία, που έπιανε σχε- δόν έναν τοίχο, είχε στήσει το μεγάλο γραφείο του. Εκεί καθόταν κι έγραφε, κοιτάζοντας την Ακρόπολη στο βάθος, άλλοτε θολή από τα καυσαέρια, κι άλλοτε διαυγή και λαμπερή στο φόντο της πόλης.