Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς (Μεταίχμιο Pocket)

[ 11 ] O Απόστολος ήταν κομμάτια από την κούραση, την υπερέντα- ση, τη συγκίνηση και το ποτό. Μόλις είχε ολοκληρώσει την τελευταία συναυλία της περιοδείας του κι ένιωθε αφυδατωμένος συναισθηματικά, σωματικά και ψυχικά. Η δική του Never-ending Tour έλαβε τέλος ύστερα από τέσσερα σχεδόν χρόνια. Κατέβηκε από τη σκηνή στις δύο το πρωί, αφού προηγήθηκαν τρία ανκόρ. Ακολούθησαν τα αυτόγραφα και οι φωτογραφίες με τους θαυμαστές, οι χαιρετούρες με τους δημοσιογράφους και τις «αρχές της πόλης», οι οποίες για ανεξήγητο λόγο θεώρησαν υπο- χρέωσή του να φωτογραφηθεί μαζί τους. Συγκινημένος, αγκάλιασε και φίλησε τους μουσικούς και τους τεχνικούς που τον συνόδευαν όλα αυτά τα χρόνια. Βαθιά μέσα του ο Απόστολος ένιωθε θλίψη για τον κύκλο που έκλεινε, και χαρά για τα καινούργια πράγματα που τον περίμεναν. Αυτό είναι η χαρμολύπη; αναρωτήθηκε, και σημείω- σε νοερά τη λέξη για να την ψάξει με την ησυχία του. Το μυαλό του ήταν μουδιασμένο από την κούραση και το ποτό, αλλά του άρεσε να οδηγεί αργά τη νύχτα στους έρημους επαρχια- κούς δρόμους, ακούγοντας μουσική. Βιαζόταν να φτάσει τα χαρά- ματα στη Σούδα, για να πάρει το έκτακτο δρομολόγιο για Πειραιά. Αν το έχανε, θα έπρεπε να περιμένει μέχρι το επόμενο βράδυ και θα αναγκαζόταν να συνταξιδέψει με τα μέλη του συγκροτήματός του.