Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς (Μεταίχμιο Pocket)

[ 20 ] Βρυξέλες. Θα έβλεπε την Μπρυζ. Και το Λουξεμβούργο. Θα έπινε καφέδες και μπίρες. Θα έτρωγε μηλόπιτες και μύδια με πατάτες τη- γανητές. Και σοκολάτες, πολλές βέλγικες σοκολάτες. Κι ενώ ήταν σίγουρος ότι φέτος θα περνούσε ένα καλοκαίρι μα- κριά από τηΝαύπακτο και τη μάνα του, την αυταρχική κυρία Σοφία, τα σχέδιά του ανατράπηκαν μέσα σε μια νύχτα. Συγκεκριμένα, τη νύχτα της 29ης Ιουνίου, όταν ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά στην Πάρνηθα. Αναμενόμενο, θα μου πεις. Ήδη από τα μέσα Ιουνίου, το θερμόμετρο στην Αθήνα είχε χτυπήσει τους 44 ο C. Οι μετεωρολόγοι προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο πυρκαγιών σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, καθώς ο προηγούμενος χειμώνας ήταν ιδιαίτερα ξη- ρός. Το καλοκαίρι ξεκινούσε εφιαλτικά αλλά οι αρμόδιοι δήλωναν με ανατριχιαστική ψυχραιμία ότι η αύξηση της θερμοκρασίας δεν συνεπάγεται την καταστροφή του κόσμου. Γι’αυτό, κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για τον όλεθρο εκείνης της βραδιάς. Εκτός από τους εμπρηστές, φυσικά. Μέσα σε σαράντα οχτώ ώρες, η Αττική έχασε τον βασικό πνεύμονα που της είχε απομείνει. Οι άδειες των ανδρών των σωμάτων ασφαλείας ανεστάλησαν, αλλά και να μην είχαν ανασταλεί, ο Χάρης θα έμενε στη θέση του. Δεν πειράζει, είχε σκεφτεί · εδώ ο κόσμος καίγεται – κυριολεκτικά. Θα πάω στην Τα- τιάνα κάποια άλλη στιγμή. Δεν μπορεί να μη βρω ένα τετραήμερο μέσα στο καλοκαίρι. Εντωμεταξύ, η Εύη τσακώθηκε με το αγόρι της και άλλαξε σχέ- δια. Βρήκε φτηνά εισιτήρια για Βαρκελώνη κι έφυγε με τις φίλες της, αποφασισμένη να ξεσαλώσει με κρασί, τάπας και συναυλίες καταλανικού ροκ. Το όνειρο της Αμοργού έσβησε κι αυτό εν μιά νυκτί. Με βαριά καρδιά, ο Χάρης τηλεφώνησε στη μητέρα του για να της ανακοινώσει ότι θα πήγαινε τον Αύγουστο στη Ναύπακτο. Κι