Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς (Μεταίχμιο Pocket)

[ 19 ] του θα άρχιζε την 1η Ιουλίου. Θα πήγαινε στα Χανιά, φιλοξενούμε- νος της ξαδέρφης του της Τατιάνας, η οποία είχε εγκατασταθεί μό- νιμα στην Κρήτη. Στη συνέχεια, τη δεύτερη βδομάδα του Αυγού- στου, θα συναντούσε τη φίλη του την Εύη και την παρέα της στην Αμοργό, που είναι «το πιο γαμάουα νησάκι μετά την Ίο», όπως του έλεγε διαρκώς. Με την Εύη είχαν γνωριστεί πριν από δυο χρόνια σε μια πτήση για Λονδίνο και, παρά τη διαφορά ηλικίας και τρόπου ζωής, είχαν γίνει φίλοι. Η νεαρή κοπέλα που σπούδαζε Τέχνες και Ψηφιακές Εφαρμογές –ό,τι κι αν σήμαινε αυτό– του είχε μάθει το skype, και είχαν αποκτήσει τη συνήθεια να μιλούν κάθε βδομάδα, ανταλλάσ- σοντας τα νέα τους. Ή μάλλον, εκείνη τον κατέκλυζε με πληροφο- ρίες για τις συναυλίες, τις εκθέσεις και τα πάρτι που πήγαινε, κι αυ- τός την άκουγε μαγεμένος. Το καλοκαίρι που ερχόταν να δει τους γονείς της, η Εύη τον τράβαγε με το ζόρι σε κάτι βαρετές ιρανικές ταινίες, επειδή δεν έβρισκε άλλη παρέα για να τη συνοδεύσει στο σινεμά. Και φέτος, του είχε προτείνει να συναντηθούν στην Αμορ- γό, αφού η ίδια θα πετούσε με τσάρτερ από το Λούτον απευθείας για τις Κυκλάδες. Ο Χάρης όμως είχε κι άλλα σχέδια. Για πρώτη φορά σκόπευε να εξαντλήσει τις σαράντα πέντε μέρες διακοπών που δικαιούνται οι αστυνομικοί. Την τελευταία βδομάδα του Σεπτεμβρίου λογάριαζε να κάνει ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Είχε μαζέψει ένα βουνό διαφημι- στικά φυλλάδια από ταξιδιωτικά πρακτορεία και κατόπιν προσεκτι- κής μελέτης είχε καταλήξει σε μια οργανωμένη εκδρομή στις Κάτω Χώρες. Θα ξεκινούσε από το Άμστερνταμ για να δει το μουσείο με τα έργα του Βίνσεντ βαν Γκογκ –ή βαν Χοχ, όπως τον διόρθωνε η Εύη– που ήταν ο αγαπημένος του ζωγράφος. Και θα συνέχιζε με τις