Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων 2: Εξορία

14 ΣΑΝΟΝ ΜΕΣΕΝΤΖΕΡ οι περισσότεροι Τηλεπαθητικοί, είχε φτάσει όμως και μακρύτερα όταν καλούσε να τη σώσουν από τους απαγω­ γείς της – συν του ότι τότε ήταν και μισοναρκωμένη. Ξαφ­ νιάστηκε, λοιπόν, όταν το σώμα της άρχισε να τρέμει από την προσπάθεια. «Δεν πειράζει, Σόφι» της είπε ο Γκρέιντι, σφίγγοντας τον ώμο της. «Θα το βρούμε με άλλον τρόπο». Όχι. Γι’ αυτό την είχε πάρει ο Γκρέιντι μαζί στη διάσωση, πα­ ρά τους φόβους του Σάντορ για την ασφάλειά της. Είχε κά­ νει ήδη άλλες τρεις προσπάθειες να πιάσει το θηρίο και είχε γυρίσει πίσω με άδεια χέρια. Βασιζόταν σε εκείνη. Τράβηξε μια βλεφαρίδα –νευρικό συνήθειό της– καθώς ωθούσε τη σκέψη της όσο πιο μακριά μπορούσε. Κηλίδες φωτός άστραψαν μπροστά της – καθεμία μαζί με μια σουβλιά πόνου που έσκιζε την ανάσα της στα δύο. Οι κόποι της όμως ανταμείφθηκαν, όταν αφουγκράστηκε έναν ανεπαίσθητο ψίθυρο σκέψης. Μια θολή εικόνα ενός ποταμού με βράχια που είχαν γίνει πράσινα από τα βρύα και καθαρό, κελαρυστό νερό. Ήταν πιο απαλή από τις σκέψεις των σάσκουατς που είχε αγγίξει όταν έκανε εξάσκηση στο Χέιβενφιλντ, ήταν όμως σίγουρα πολύ περίπλοκη σκέψη για να ανήκει σε κά­ ποιο από τα συνηθισμένα ζώα του δάσους. «Από εκεί είναι» είπε η Σόφι και έδειξε προς τον Βορρά, ενώ αμέσως μετά άρχισε να τρέχει ανάμεσα στα δέντρα. Ευτυχώς, είχε βάλει ελαφριές μπότες αντί για τα ίσια, κομ­ ψά παπούτσια που υποτίθεται ότι έπρεπε να φοράει συνή