Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων 2: Εξορία

13 ΕΞΟΡΙΑ Έπνιξε τον στεναγμό της. «Χρειαζόμαστε τη Σόφι μαζί μας, εδώ» είπε ο Γκρέιντι στον Σάντορ και την τράβηξε γρήγορα, καθησυχαστικά στην αγκαλιά του. «Εντόπισες τίποτα;» τη ρώτησε. «Όχι κάπου εδώ κοντά. Αλλά μπορώ να προσπαθήσω να διευρύνω την ακτίνα μου». Απομακρύνθηκε από την αγκαλιά του και έκλεισε τα μάτια με τα χέρια στους κροτάφους για να συγκεντρωθεί καλύτερα. Η Σόφι ήταν η μόνη Τηλεπαθητική που μπορούσε να εντοπίσει σκέψεις σε ακριβή τοποθεσία – και η μόνη που μπορούσε να διαβάσει τη σκέψη των ζώων. Αν κατάφερνε να νιώσει τις σκέψεις του σάσκουατς, θα μπορούσε να τις ακο­ λουθήσει μέχρι το σημείο ακριβώς που κρυβόταν. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να ακούσει . Η συγκέντρωσή της απλώθηκε σαν αόρατο πέπλο πάνω από το τοπίο και τα τιτιβίσματα και τα τριξίματα του δάσους μετατράπηκαν σε βαθύ βόμβο καθώς πλημμύριζαν τον νου της οι «φωνές». Οι μελωδικές σκέψεις των πουλιών στα δέ­ ντρα. Οι σιγανές σκέψεις των τρωκτικών κάτω από τη γη. Σε ένα μικρό λιβάδι πέρα μακριά οι γαλήνιες σκέψεις μιας λαφίνας με το μικρό της. Κι ακόμα πιο μακριά, στις πυκνές συστάδες των χαμόδεντρων, οι ύπουλες σκέψεις ενός μεγά­ λου πούμα που παραμόνευε το θήραμά του. Ούτε ίχνος όμως από τις βαριές, βροντερές σκέψεις ενός σάσκουατς. Έστρεψε τη συγκέντρωσή της στα χιονοσκέπαστα βου­ νά. Ήταν πολύ πιο μακριά απ’ όσο μπορούσαν να φτάσουν