Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων 2: Εξορία

12 ΣΑΝΟΝ ΜΕΣΕΝΤΖΕΡ ζοντας το σπαθί στο θηκάρι, και πέρασε τα χέρια από τις τσέπες του μαύρου στρατιωτικού παντελονιού του για να ελέγξει τα υπόλοιπα όπλα του. «Παίρνω πολύ σοβαρά την αποστολή μου». «Το καταλάβαμε» γκρίνιαξε η Σόφι. Ήξερε ότι ο Σάντορ προσπαθούσε απλώς να την προστατέψει, δεν της άρεσε όμως καθόλου να μπλέκεται στα πόδια της. Ήταν σαν να είχε συνεχώς μπροστά της μια δίμετρη υπενθύμιση ότι οι απαγωγείς από τους οποίους είχαν γλιτώσει παρά τρίχα και εκείνη και ο Ντεξ εξακολουθούσαν να βρίσκονται κάπου εκεί έξω, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να κάνουν την επόμενή τους κίνηση... Άλλωστε, ήταν εξευτελιστικό να την ακολουθεί όλη την ώρα ένα απίστευτα παρανοϊκό γκόμπλιν. Ήλπιζε ότι θα είχε ξεμπερδέψει με το θέμα του σωματοφύλακα ώσπου να ξα­ ναρχίσει το σχολείο. Έχοντας ακόμη διακοπές λιγότερο από δύο βδομάδες και με όλα τα στοιχεία του Συμβουλίου να οδηγούν σε αδιέξοδο, φαινόταν ότι η αγριωπή, κάπως εξω­ γήινη σκιά της θα την ακολουθούσε και στο Φόξφαϊρ. Είχε προσπαθήσει να πείσει τον Άλντεν ότι μπορούσε να την παρακολουθεί με το κρυστάλλινο μενταγιόν καταγραφής που είχε γύρω από τον λαιμό της, εκείνος όμως της θύμισε πως οι απαγωγείς της δεν είχαν δυσκολευτεί να της το βγά­ λουν την προηγούμενη φορά. Και, παρόλο που αυτό είχε περισσότερα πλεχτά κορδόνια και διάφορα άλλα πρόσθετα μέτρα ασφαλείας, αρνιόταν να αφήσει τη ζωή της στα χέρια ενός άψυχου αξεσουάρ.