Έξι επί δύο

Ε Ξ Ι Ε Π Ι Δ Υ Ο 19 τούμπα απευθείας στο χιόνι που το πάχος του ξεπερνούσε το ένα μέτρο. Το στόμα του γέμισε χιόνι, δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Αυτό κράτησε κάμποσο, τον πλημμύρισε μια αίσθηση πανι­ κού. Ένας πανικός χιονοστιβάδα. Αλλά μετά στάθηκε στα πό­ δια του, τα πόδια του τον κρατούσαν ακόμη. Έφτυνε χιόνι, φταρνιζόταν χιόνι, ξέρναγε χιόνι, αλλά συνέχιζε να διασχίζει το ανοιχτό πεδίο. Με στόχο τον δρόμο. Αργούσε όμως πολύ, ανε­ λέητα πολύ. Ήταν σαν να κινούνταν σε κινούμενη άμμο. Σαν προχώρησε μερικές δεκάδες μέτρα ακόμα, έριξε μια ματιά πίσω του. Δύο μεγαλόσωμοι άντρες στέκονταν στην κου­ παστή και τον περιεργάζονταν με επιμονή. Έπειτα εξαφανί­ στηκαν. Εκείνος συνέχισε. Το χιόνι συμπαγές και πορώδες ταυτό­ χρονα, εύκολα διαπερατό οριζόντια, δύσκολα ωστόσο κατακό­ ρυφα. Ήταν μια μάχη ενάντια στα στοιχεία. Και παρά το τρι­ πλό στρώμα από νοσοκομειακές ρόμπες έκανε διαβολεμένο κρύο. Άρχισε να χιονίζει. Μεγάλες νιφάδες έπεφταν από τον σκο­ τεινό ουρανό. Ο ήλιος είχε ήδη βασιλέψει όταν άκουσε κι έναν άλλον ήχο, πέρα από την ίδια την άγρια αναπνοή του. Σταμά­ τησε, έστρεψε ψηλά τη μύτη του προς το σύμπαν, άφησε τις νιφάδες να πέσουν στο πρόσωπό του, να σχηματίσουν μια με­ ρική μάσκα προσώπου, κράτησε την ανάσα, αφουγκράστηκε. Αφουγκράστηκε με ιδιαίτερη προσοχή. Στο αδύναμο, μουντό φως που ακολούθησε το ηλιοβασίλε­ μα, σαν να πήρε το μάτι του μια κίνηση σε μακρινή απόσταση αποκεί. Στο τέλος είδε και το σχήμα. Μέσα στη λευκοσύνη του χιονιού κινούνταν ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο. Κατευθυνόταν προς το μέρος του. Επιτάχυνε το βήμα του, έκανε μια υπερβολικά μεγάλη δρασκελιά που κατέληξε σε