Εσωτερικές έριδες και διενέξεις στα χρόνια του Αγώνα

IAKΩΒΟΣ Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ 24 κό κείμενο που αποτύπωνε με ενάργεια τη δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει η ελληνική υπόθεση. «Αφιλοπατρία, νωθρότης, αδράνεια, διχόνοια, και απείθεια κυριεύουν εις όλας τας καρδίας· όλοι παρα- τηρούν με όμματα του Άργου τας ελλείψεις των άλλων, όλοι κρίνουν, ανακρίνουν και κατακρίνουν· όλοι ελεειο­ νολογούν την Ελλάδα, όλοι αποκαλούνται Ορομάνζαι, και κατηγορούν τους άλλους ως Αριμάνας, εις τους οποίους αποδίδουν τας αιτίας της κοινής συμφοράς, αλλά κανείς δεν θέλει να γνωρίση τα χρέη του πολίτου και να τα εκπληρώση· κανείς δεν προθυμοποιείται εις την κοινήν σωτηρίαν και όλοι καυχώνται ότι είναι πα- τριώται, και κανείς δεν δείχνει τον πατριωτισμόν του εις την κατεπείγουσαν ανάγκην της πατρίδος» 6 παρα- τηρούσε με οργή και θλίψη ο Μανιάτης προεστός. Eίχε προηγηθεί μια σειρά από κατακλυσμιαία γε- γονότα που δρομολόγησαν τη ριζική μεταβολή των δεδομένων στην Ελληνική Χερσόνησο. Την άνοιξη του 1821, αρχικά, μια χούφτα από ρομαντικούς επα- ναστάτες και στη συνέχεια ένα ποτάμι Ελλήνων όλων των κοινωνικών τάξεων ξεσηκώθηκαν προκειμένου να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό. Πήγαν κόντρα στη βούληση των ισχυρών συντηρητικών ανακτοβου- λίων της Ευρώπης, που εξεγείρονταν κάθε φορά που σε κάποια γωνιά της ευρωπαϊκής ηπείρου ακούγονταν ψίθυροι ελευθερίας και εθνικής χειραφέτησης. Η επα-