JEN BESSER, SHANA FESTE 36 δείπνο που το έχουμε αναβάλει ήδη τρεις φορές στο διάστημα των εβδομάδων που έχει φύγει από το σπίτι. Απλώς δεν έχω διάθεση τελικά. Κάνω ένα ντους και πέφτω στο κρεβάτι, κι έπειτα κάνω ό,τι κάνω κάθε βράδυ από τότε που μετακόμισε ο Όλιβερ – μένω ξύπνια για ώρες, μην μπορώντας ν’ αποκοιμηθώ. Ξαναπαίζω στο μυαλό μου την ανταλλαγή μηνυμάτων με τον Τζάσπερ, ενώ προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι το γεγονός πως δεν τον είδα απόψε είναι εντάξει. Φυσικά είναι απασχολημένος, έχει μια γεμάτη ζωή, κι εγώ το ίδιο. Έχει περάσει πολύς καιρός από τη Σάντα Φε. Δεν ξέρουμε πια ο ένας τον άλλο. Ίσως τον ξαναδώ, ίσως και όχι. Αλλά τον βλέπω ξανά. Όταν αποκοιμιέμαι επιτέλους, ο Τζάσπερ εμφανίζεται στο όνειρό μου. Βρισκόμαστε σ’ ένα εκτυφλωτικά φωτεινό δωμάτιο και τον ρωτάω αν μπορούμε να κλείσουμε τις κουρτίνες. Αμέσως μόλις τις κλείνει, τα πάντα μέσα στο δωμάτιο διακρίνονται ξεκάθαρα. Οι τοίχοι είναι βαμμένοι σ’ ένα ανοιχτογάλαζο χρώμα και δεν αναγνωρίζω τίποτα στον χώρο. Υπάρχει ένα κρεβάτι και μια καρέκλα κι ένα χαλί που είναι πολύ μικρό για το δωμάτιο, και ακούω τον εαυτό μου να λέει δυνατά: «Μην ασχολείσαι τόσο με τις λεπτομέρειες», παρόλο που ο σκοπός μου ήταν μόνο να το σκεφτώ σιωπηλά από μέσα μου. Ο Τζάσπερ γελάει και με τραβάει κοντά του. Δεν φοράει πουκάμισο, μόνο το τζιν του, και αισθάνομαι το γυμνό
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=