JEN BESSER, SHANA FESTE 32 Αμέσως μόλις μπαίνουμε, η ΛεΡέν πλησιάζει ένα ζευγάρι που γνωρίζει από τη λέσχη της κι εγώ απομακρύνομαι. Περιδιαβάζω με βήμα σταθερό την γκαλερί, παραμένοντας σε επιφυλακή για την περίπτωση που ξαφνικά εμφανιστεί ο Τζάσπερ. Κοιτάζω τριγύρω μου στην αίθουσα. Θα είναι εύκολο να τον εντοπίσω, θα τον περιτριγυρίζει ένα πλήθος θαυμαστών. Όταν δεν τον βλέπω πουθενά, αποφασίζω να κάνω έναν αργό γύρο και να δω την έκθεση. Είναι εύκολο να απορροφηθείς. Οι φωτογραφίες του Τζάσπερ είναι επιβλητικές, σε κάνουν να θέλεις ν’ ανταποκριθείς στο βλέμμα τους. Μια γυναίκα μόνη στην άμμο της ερήμου που μοιάζει υγρή από μια πρόσφατη βροχή· το στενό πρόσωπο ενός νεαρού αγοριού στο παράθυρο μιας ετοιμόρροπης βίλας. Η έκθεση διαθέτει περισσότερη ποικιλία από την τελευταία που είχα δει, ειδικά λόγω της μίξης πορτρέτων και τοπίων. Όταν δεν βλέπω τον Τζάσπερ μες στον κόσμο, βγάζω το τηλέφωνό μου και του στέλνω μήνυμα. Μέσα στην έκθεσή σου αυτή τη στιγμή. Είναι καταπληκτική. Δεν περιμένω απάντηση –ίσως γιορτάζει κάπου καθυστερώντας για εντυπωσιασμό– αλλά κρατάω για κάθε περίπτωση το κινητό μου στο χέρι. Διασχίζω το πλήθος, μέχρι που γίνεται πιο πυκνό κοντά στο μπαρ, και καθώς με καταπίνει νιώθω ένα είδος ανακούφισης. Γλιστράω μέσα στη ροή του και κινούμαστε σαν ένα κοπάδι ψαριών από τη μια φωτογραφία στην επόμενη – μέχρι που, δίπλα στο παράθυρο, μια ασπρόμαυρη φωτογραφία με καταλαμβάνει απροετοίμαστη. Είμαι εγώ, μια νεότερη εκδοχή μου, κα-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=